Hoewel beide termen vaak door elkaar worden gebruikt, wordt droefheid in het algemeen - vanuit een klinisch oogpunt - beschouwd als de voorbode van depressie, wat het leiden van een normaal leven moeilijk kan maken. Uit een groeiend aantal onderzoeken blijkt echter dat verdriet, als het niet wordt aangepakt, van invloed is op fysiek welzijn en emotioneel welzijn. Het niet adequaat omgaan met verdriet legt een hogere belasting op het lichaam op, wat kan resulteren in auto-immuunziekten, hartproblemen en een grotere neiging tot zelfbeschadigend gedrag.
Cardiovasculaire problemen
Het verliezen van een partner kan leiden tot aanzienlijke cardiovasculaire stress. Eén indicatie is te vinden in een onderzoek dat gepubliceerd is in het voorjaar van 2014 van de Journal of the American Medical Association. Volgens de studie hadden overlevende partners twee keer zoveel kans op een hartaanval of beroerte binnen 30 dagen na het verlies. Het risico werd ongeveer verdubbeld - van acht van de 10.000 mensen waarvan de echtgenoten nog in leven waren, tot 16 van elke 10.000 personen van wie de echtgenoot of partner was overleden. Stress-geïnduceerde veranderingen in bloeddruk en hartslag zijn ook waarschijnlijk. Hoewel het klein is, suggereert de link dat de nabestaande partner mogelijk minder aandacht besteedt aan zijn eigen gezondheid, waardoor hij kwetsbaar is voor cardiovasculaire problemen.
Gecompromitteerde immuunsystemen
Er zijn aanwijzingen dat verdriet het immuunsysteem van het lichaam kan onderdrukken, waardoor het gevoeliger is voor auto-immuunziekten zoals artritis en multiple sclerose, aldus de PsychCentral-website. Negatieve emoties zoals woede, eenzaamheid en trauma kunnen hogere niveaus van stresshormonen zoals adrenaline en cortisol vrijmaken. De afgifte van deze hormonen resulteert in verhoogde energie en bewustzijn, wat helpt bij het omgaan met traumatische situaties of plotselinge veranderingen in het milieu. Het niet afsluiten van deze hormonen kan echter het immuunsysteem van het lichaam aantasten en vermindert het vermogen om infecties te bestrijden of te genezen van wonden.
Eet stoornissen
Aanhoudende gevoelens van verdriet kunnen leiden tot een negatief zelfbeeld dat op zijn beurt het slachtoffer kwetsbaar kan maken voor eetstoornissen zoals anorexia nervosa. Een groep van 14 vrouwen, ondervraagd door een Noors onderzoeksteam, meldde bijvoorbeeld dat ze een hoge mate van zelfafkeer tegenover zichzelf en angst om dik te worden voelden, aldus een samenvatting gepost door het National Center for Biotechnology Information. De vrouwen van 19 tot 39 jaar gingen toen over tot restrictief eten, purgeren en body checking om deze negatieve emoties te beheersen. De groep probeerde deze emoties los te laten door gedrag als anorectische zelfcontrole en zelfbeschadiging, en door het vermijden van voedsel- en lichaamssituaties.
Risico op zelfbeschadiging
De negatieve emoties die samenhangen met verdriet uiten zich vaak in angst en een laag zelfbeeld. Als deze gevoelens niet worden aangepakt, kunnen patiënten zich meer geneigd voelen om zichzelf te schaden door middel van substantie of suïcidaal gedrag, volgens een onderzoek dat moet worden gepubliceerd in de uitgave van oktober 2015 van het Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. Dertig procent van de 13.583 middelbare scholieren die werden ondervraagd voor de Nationale Beoordeling van het Jeugdrisico Gedrag, meldde zich twee keer of vaker per week verdrietig te voelen. Gepeste studenten hadden twee keer zoveel kans om verdriet te melden - en twee keer zoveel kans om zelfmoordpogingen of gedachten te rapporteren als hun niet-gepeste peers.
