Het ademhalingsepitheel is de bekleding van de luchtwegen, die zich uitstrekt van de neusholte via de vertakkende ademhalingsboom naar de terminale luchtzakjes van de longen. Samen vormt het ademhalingsepitheel een lekvrije barrière die de lucht die we inademen transporteert, filtert en conditioneert. Verschillende soorten epitheelcellen van de luchtwegen begrenzen de luchtwegen, elk uniek aangepast aan de locatie en functie.
Gestratificeerde squameuze epitheliale cellen
Het respiratoire epitheel wordt gedomineerd door gelaagde squameuze epitheelcellen. Het epitheel is meerdere lagen dik en biedt een versterkte barrière van bescherming. Plaveiselcellen zijn rechthoekig aan de basis van het epitheel en worden afgerond en afgeplat wanneer ze het oppervlak bereiken. Dit type epitheel is goed geschikt om weerstand te bieden tegen schuring en de barre omstandigheden van de neusholtes en de keel.
Ciliated Columnar en Cuboidal Epithelial Cells
Door de luchtwegen in de luchtpijp en de grote takken van de luchtwegen van de longen (de bronchiën) te bewegen, bestaat het respiratoire epitheel hoofdzakelijk uit ciliated columnaire epitheelcellen. Deze lange slanke cellen zijn verankerd aan de basis van het epitheel, dat één laag dik is. Naarmate de luchtwegen bijkantelen en kleiner worden, worden de epitheelcellen van de luchtwegen korter. Dus, wanneer de luchtzakken van de longen worden benaderd, wordt het ademhalingsepitheel hoofdzakelijk gevormd door kubusvormige epitheelcellen.
De oppervlakken van de meeste zuilvormige en cuboidale epitheelcellen van de luchtwegen zijn bedekt met korte, haarachtige aanhangsels die cilia worden genoemd. Opmerkelijk genoeg kloppen de cilia op alle epitheelcellen van de luchtwegen in gecoördineerde ritmische golven naar buiten. Ciliaire golven houden de luchtwegen schoon door opgevangen stof, deeltjes en chemicaliën naar boven en uit de luchtwegen te vegen.
Seromucous Glands and Goblet Cells
Het epitheel van de bovenste luchtwegen en alle, behalve de terminale takken van de luchtwegen in de longen, worden afgewisseld met seromuscusklieren en slijmbekercellen. Deze cellen produceren en brengen mucine vrij, een glibberige eiwitrijke stof die het epitheeloppervlak bedekt. Mucine beschermt het ademhalingsepitheel tegen uitdroging, voegt vocht toe aan ingeademde lucht en vangt deeltjes en chemicaliën op, die vervolgens worden weggevaagd door ciliaire golven.
Alveolaire cellen
De luchtwegen eindigen met structuren die longblaasjes of luchtzakken worden genoemd. Dit is waar het werk van de longen - het leveren van zuurstof aan de bloedbaan en het vrijgeven van koolstofdioxide - plaatsvindt. Het ademhalingsepitheel in de alveoli bestaat uit alveolaire cellen van type I en type II. Type I alveolaire cellen zijn extreem dunne, platte cellen die bij elke ademhaling de uitwisseling van gassen verzorgen. Type II alveolaire cellen produceren en scheiden oppervlakteactieve stof af, die het oppervlak van de longblaasjes bedekt. Surfactant laat de alveoli uitzetten zonder te barsten tijdens inhalatie en zorgt ervoor dat de wanden van de longblaasjes niet aan elkaar kleven tijdens uitademing.
Schade en vernieuwing van het ademhalingsepitheel
Roken veroorzaakt op de korte en lange termijn schade aan het ademhalingsepitheel. De cellen van het ademhalingsepitheel worden regelmatig vervangen door nieuwe cellen. Deze cellen kunnen worden beschadigd door verontreinigende stoffen, waaronder sigarettenrook en ozon. Repetitieve schade aan het ademhalingsepitheel is een belangrijke bijdragende factor aan de ontwikkeling van longkanker.
