Elektrolyten zijn stoffen die worden gescheiden in elektrisch geladen ionen wanneer opgelost in een oplossing. In het menselijk lichaam omvatten elektrolyten natrium, bicarbonaat, kalium, calcium, chloor, fosfaat en magnesium. Ze helpen bij het reguleren van de vloeistofniveaus in uw lichaam en ze helpen bij verschillende noodzakelijke cellulaire processen, zoals het doorgeven van zenuwimpulsen.
Soorten
Elektrolyten kunnen positief of negatief worden geladen. Negatief geladen elektrolyten, zoals bicarbonaat, chloride en fosfor, worden anionen genoemd. Positief geladen elektrolyten, zoals calcium, magnesium, kalium en natrium, worden kationen genoemd.
Basisfuncties
De rollen die elk elektrolytenspel speelt, zijn talrijk, gecompliceerd en onderling verbonden. Calcium helpt spieren samentrekken. Chloride en bicarbonaat helpen het lichaam de pH-niveaus te reguleren. Magnesium helpt bij de eiwitsynthese. Fosfor helpt bij het metabolisme van eiwitten, koolhydraten en vet. Kalium helpt bij het regelen van de osmotische druk, die de verdeling van vloeistoffen in het lichaam beïnvloedt. Natrium regelt ook de vloeistofniveaus en vergemakkelijkt de activering van zenuwen en spiercellen.
Elektrolytbalans
Elektrolyten moeten in balans zijn om het lichaam goed te laten functioneren. Kalium blijft bijvoorbeeld in het algemeen in cellen en chloride en natrium blijven in het algemeen buiten cellen. Wanneer er een goede balans is tussen deze elektrolyten, zijn cellen in staat om normale functies uit te voeren, waaronder het reguleren van celwandpermeabiliteit. Maar een onjuist evenwicht kan leiden tot storingen, zoals het te permeabel maken van celwanden.
Oorzaken
Een gezond voedingspatroon en voldoende vochtinname handhaven normaal gesproken de juiste elektrolytniveaus, dus onevenwichtigheden kunnen wijzen op een onderliggend gezondheidsprobleem. Oorzaken van verstoring van het elektrolytenevenwicht zijn nierfalen en endocriene ziekten die de bijnier-, schildklier-, hypofyse- of bijschildklieren aantasten. Ondervoeding als gevolg van eetstoornissen en malabsorptie als gevolg van gastro-intestinale problemen kan voorkomen dat het lichaam goede elektrolytgehaltes bereikt en behoudt. Diarree, braken, koorts, gebruik van diuretica, zwaar zweten en andere aandoeningen die de lichaamsvloeistoffen verminderen, kunnen ook leiden tot verstoringen van het elektrolytenevenwicht.
Bijwerkingen
De effecten van een verstoorde elektrolytenbalans variëren sterk, afhankelijk van het type onbalans, de specifieke elektrolyten die hierbij zijn betrokken en de ernst van het probleem. Sommige potentiële effecten van elektrolytenonevenwichtigheden zijn onder meer onregelmatige hartslag, toevallen en spierzwakte, evenals een onvermogen om basisfuncties uit te voeren, zoals het reguleren van de zenuwinteractie en het handhaven van de juiste vloeistofniveaus. De behandeling kan orale of intraveneuze suppletie omvatten om de juiste elektrolytniveaus te herstellen, afhankelijk van de ernst van de onbalans en de onderliggende oorzaak.
