Experts zeggen altijd dat je voorzichtig moet zijn met het vette voedsel dat je binnenkrijgt. Het Amerikaanse ministerie van Gezondheid en Human Services, bijvoorbeeld, specificeert dat niet meer dan 10 procent van je dagelijkse calorieën uit verzadigde vetten moet komen. Maar veel mensen weten niet echt waar ze het over hebben, wetenschappelijk gezien. Ze moeten weten hoe het menselijk lichaam vetten verteerd en waarom ze het moeten beperken.
Startpunt
Veel voedselproducten hebben allerlei soorten vet door elkaar gegooid met andere voedingsstoffen, hetzij in de grondstoffen of toegevoegd tijdens het kookproces. Dus je spijsvertering moet de componenten afbreken, vetten en voedingsstoffen isoleren, die naar de rest van het lichaam verdelen en weggooien wat het niet kan gebruiken. Kauwen is de eerste stap. Terwijl je tanden voedsel in zachte en kleinere deeltjes breken, brengt je speeksel enzymen binnen om op moleculair niveau aan het voedsel te werken. Speekselamylase werkt bijvoorbeeld op glucose, terwijl speeksellipase werkt op voedingsvetten.
Maag
Als je slikt, duwt voedsel je slokdarm naar beneden - die pijplijn door je keel en nek. Dan valt het in een zakachtig orgaan dat de maag wordt genoemd, waar het pepsine-enzym de voedingseiwitten doorbreekt. Speeksellipase is op dit moment ook nog steeds actief; het scheidt continu door speeksel en accumuleert op natuurlijke wijze in de maag, waar het vetten hydrolyseert. Wanneer de lipase en pepsine hun werk hebben gedaan, gaat de resulterende brij door de pylorus klep die de maag scheidt van de dunne darm.
Dunne darm
Je lever en alvleesklier vullen je dunne darm met stoffen die serieuze chemie met vetten en koolhydraten zullen leveren. Galzouten uit de lever maken de vetten in de brij vloeibaar. Ondertussen bevat het sap dat door de pancreas wordt afgescheiden pancreaslipase, waardoor de vetmoleculen tot de eenvoudigste vormen worden afgebroken. Volgens het Amerikaanse National Digestive Diseases Information Clearinghouse, nemen vetten het langst de tijd om te verteren. Maar wanneer het verteringsproces is voltooid, zijn ze omgezet in vetzuren en glycerol. Deze worden gemakkelijk via de enterocyten of absorberende cellen van de dunne darm in je bloed opgenomen en uiteindelijk gedistribueerd naar de rest van je lichaam.
Eenvoudige opslag
Ja, je hebt vetten nodig, maar niet veel. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de U.N. heeft het lichaam vetzuren nodig voor verschillende vitale functies, zoals het onderhoud van cellulaire membranen, de productie van cholesterol en contracties van gladde spieren. Er zijn vier soorten vetten: enkelvoudig onverzadigde, meervoudig onverzadigde, verzadigde en trans. De laatste twee soorten zijn het snelst om te verteren, maar hebben de neiging om 'slecht' cholesterol of LDL-waarden in het bloed te verhogen. Zelfs als je dagelijkse fysieke energiebehoefte niet hoger is dan je totale verbruikte calorieën, zal welk extra glucose of vetzuren dat je hebt geproduceerd - goed of slecht - opslaan als vetcellen in verschillende delen van je lichaam. Zo kom je aan, krijg je een hoger cholesterolgehalte en verstop je je bloedvaten.
