De blaas, een holle zak achter het schaambeen, is een integraal orgaan van het urinewegstelsel. De belangrijkste functies van de blaas zijn het opslaan van urine die door de nieren wordt geproduceerd en deze uit het lichaam afscheidt. Om deze functies te vervullen, bestaat de blaaswand uit drie lagen gladde spieren die samen de detrusor-spier vormen, bekleed met een rekbaar slijmvlies en verbonden met het centrale zenuwstelsel door drie sets zenuwen. De zenuwen en spieren werken samen in perfecte coördinatie om de opslag van urine te beheersen, de hersenen te signaleren en de urine te laten verdwijnen.
opslagruimte
Urine wordt geproduceerd in de nieren en wordt continu via de twee urineleiders naar de blaas afgevoerd, één aan elke kant. De urineleiders, die 8- tot 10-inch lange buizen zijn, zijn bekleed met spieren die samentrekken en ontspannen om de urine van de nier naar de blaas te verplaatsen.
De blaas heeft een derde buis, de urethra, waardoor de urine uit het lichaam wordt uitgescheiden. Deze buis wordt gecontroleerd door de interne urethrale sfincter, een ronde spier die zich tussen de hals van de blaas en de urethra bevindt. Deze sluitspier is heel belangrijk omdat zonder de blaas de urine niet zou kunnen worden opgeslagen; in plaats daarvan zou urine gewoon continu door de blaas en uit het lichaam gaan.
De blaaswand kan zich uitrekken, waardoor het een perfecte opslagruimte is. Wanneer urine de blaas binnenkomt, wordt de blaas opgezwollen om meer volume mogelijk te maken. Als het vol raakt, signaleren strekreceptoren in de blaaswand de hersenen.
signalering
De zenuwen in de blaas zijn perifere zenuwen, wat betekent dat ze vertakken uit het ruggenmerg dat aansluit op de hersenen. Wanneer de blaas vol is, sturen de zenuwen een signaal door de zenuwen, omhoog in het ruggenmerg en naar de hersenen. De hersenen sturen vervolgens een signaal terug naar de blaas, dat de interne urethrale sfincter instrueert te ontspannen en de detrusorspier samentrekt.
plassen
Naarmate de detrusorspier van de blaas samentrekt, wordt de druk in de blaas hoger dan de druk in de urethra, waardoor urine uit de ontspannen interne urethrale sfincter kan stromen. Al deze signalen moeten nauwkeurig worden gecoördineerd zodat de urine volledig uit de blaas komt. Hoewel het brein automatisch het urineren reguleert, hebben mensen het vermogen om het ledigen te vertragen, waardoor ze de tijd krijgen om naar een toilet te gaan.
