Menselijke cellen hebben twee strategieën voor het verbranden van glucose of bloedsuikerspiegel om energie vrij te maken. De meer algemeen gebruikte van de twee strategieën - aërobe ademhaling - vereist overvloedige zuurstof. Minder vaak gebruikt, omdat het ongeveer 15 keer minder energie per glucosemolecuul oplevert, is een anaërobe strategie, fermentatie genaamd, die niet afhankelijk is van zuurstof. Wanneer menselijke cellen glucose fermenteren, is een van de producten melkzuur. Als zodanig wordt het proces vaak melkzuurgisting genoemd, dat verschillende producten heeft.
Melkzuur
Eén product van melkzuurgisting is melkzuur zelf. Mensen, dieren en sommige bacteriën houden zich bezig met melkzuurgisting als een anaërobe metabole strategie, in tegenstelling tot gisten en andere bacteriën die in plaats daarvan ethanolische gisting gebruiken. Zoals opgemerkt door Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham in hun boek, "Biochemistry," melkzuur verschilt van ethanol door een koolstofatoom; melkzuur heeft drie koolstofatomen, ethanol heeft er twee. Als zodanig splitst één glucose, met zes koolstofatomen, netjes in twee moleculen melkzuur, wat betekent dat melkzuurgisters, in tegenstelling tot ethanolische fermentoren, geen koolstofdioxide produceren als bijproduct.
NAD +
Het fermentatieproces levert eigenlijk geen energie op. In feite wordt glucose zonder zuurstof gesplitst in twee pyruvaatmoleculen door het metabolische glycolyseproces, dat een kleine hoeveelheid energie genereert. Pyruvaat wordt omgezet in melkzuur door fermentatie van melkzuur, maar het doel van de omzetting is niet om extra energie op te leveren. In plaats daarvan vereist glycolyse de betrokkenheid van een stof genaamd NAD +. Fermentatie dient voor het regenereren van NAD +, legt Drs. Mary Campbell en Shawn Farrell in hun boek "Biochemistry." NAD + is een belangrijk product van melkzuurgisting omdat het het energieopbrengingsproces van glycolyse mogelijk maakt.
pyruvaat
Melkzuur zelf is geen bijzonder nuttig product - het wordt geproduceerd als een bijproduct bij het maken van NAD +. Eenmaal geproduceerd, is het in wezen metabolisch afval. Toch vormt melkzuur een waardevolle bron van gereduceerde koolstof, die de potentie heeft om energie op te leveren. De lever kan melkzuur recyclen door het om te zetten in pyruvaat, dat kan worden verbrand onder zuurstofrijke omstandigheden voor verdere energie, merk Drs. Garrett en Grisham. In essentie, door melkzuur om te zetten in pyruvaat, behoudt het lichaam een ​​waardevolle bron van koolstof en voorkomt het verspilling van mogelijk energie-afgevende moleculen.
