Glycolzuur is een chemische stof die valt in de grotere klasse van verbindingen die glycolen worden genoemd. Net zoals er veel verschillende soorten alcohol zijn - een andere grote klasse van verbindingen, waaronder moleculen als ethanol (alcohol drinken), methanol (houtalcohol) en isopropanol (alcohol) - er zijn veel verschillende soorten glycolen, elk met een unieke set van chemische eigenschappen. Het specifieke molecuul glycolzuur is nauw verwant aan azijnzuur, het molecuul in azijn, en heeft een aantal interessante chemische eigenschappen.
Fysieke eigenschappen
Glycolzuur is een klein organisch molecuul, bestaande uit twee koolstofatomen, vier waterstofatomen en drie zuurstofatomen. Volgens het 'CRC-handboek voor scheikunde en natuurkunde' is het molecuulgewicht 76,05 g / mol en het soortelijk gewicht is 1,27, waardoor het ongeveer 25% dichter is dan water. Het is een kleurloze, geurloze vaste stof bij kamertemperatuur, met een smeltpunt van 167 graden Fahrenheit en een kookpunt van 212 graden Fahrenheit, dat overigens gelijk is aan het kookpunt van water. Glycolzuur is buitengewoon oplosbaar in water en is zelfs hygroscopisch, wat betekent dat het water uit de lucht absorbeert. Deze interessante eigenschap zorgt ervoor dat kristallen van glycolzuur, indien opengelaten voor de omgeving, water opnemen tot ze worden opgelost, waardoor het monster vloeibaar wordt.
Chemische reactiviteit
Hoewel glycolzuur onder normale omstandigheden stabiel is, kan het ontleden als het wordt blootgesteld aan temperaturen hoger dan 212 graden Fahrenheit, volgens het Material Safety Data Sheet (MSDS). De ontledingsproducten van glycolzuur kunnen vrij toxisch zijn en omvatten koolmonoxide, een krachtig bloedgif. Glycolzuur is ook een sterk zuur en is daarom vrij reactief met basen. De zure aard van glycolzuur geeft het nut in de cosmetische industrie - aangebracht op de huid, het zal ervoor zorgen dat de buitenste lagen van de huid scheiden en schilferen. Dit kan het verschijnen van rimpels, acne en ongelijkmatige pigmentatie verminderen en de ernst van schilferende huidaandoeningen verminderen. In essentie werkt glycolzuur als een chemisch exfoliërend middel.
Biochemische eigenschappen
Net als zijn chemische neef ethyleenglycol, wat vaak wordt aangetroffen in antivries, is glycolzuur buitengewoon giftig als het intern wordt ingenomen. Dezelfde leverenzymen die ethyleenglycol verwerken, verwerken ook glycolzuur en produceren in beide gevallen oxalaat. Oxalaat leidt vervolgens tot nier- en leverfalen en in voldoende doses tot de dood. De zure aard van glycolzuur maakt het huid-, oog- en ademhalingsproblemen. Aanzienlijke en herhaalde lokale blootstelling kan een ontstoken, rode huid veroorzaken. De slijmvliezen van het oog en de luchtwegen zijn zelfs gevoeliger en het MSDS beveelt oogbescherming en voldoende ventilatie aan bij het hanteren van glycolzuurkristallen.
