Japan heeft een van de laagste nationale cijfers voor obesitas in de wereld. Statistieken gepubliceerd door NationMaster tonen aan dat, vanaf 2005, het percentage van de Japanse bevolking met een body mass index (BMI) - een maat voor lichaamsvet op basis van lengte en gewicht - groter dan 30 was slechts 3,2%; de Verenigde Staten stonden bovenaan die lijst met 28 landen, waarbij 30,6% van de burgers een BMI boven de 30 meldde. Het afslankcentrum schrijft dit lage percentage af op de Japanse benadering van dieet en lichaamsbeweging. Het nationale dieet is uitgebalanceerd - laag in vet, rijk aan koolhydraten en rijk aan eiwitten.
Staples
Vis en rijst zijn nietjes van het Japanse dieet. Elke maaltijd omvat over het algemeen twee visgerechten, de ene warm geserveerd, de andere koud. Vis wordt gebakken, gegrild, geserveerd in soepen of rauw gegeten. Volgens het Weight Loss Center verbruiken Japanners veel meer vis dan Amerikanen en eten ze minder rood vlees. Vis is rijk aan veel voedingsstoffen - eiwitten, vitamine A en D en mineralen zoals ijzer - en bevat veel omega-3-vetzuren. Minder rood vlees eten vermindert ook het risico op hartziekten.
Rijst is het belangrijkste koolhydraat dat in Japan wordt geconsumeerd en is aanwezig bij bijna elke maaltijd. Volgens het Weight Loss Center zijn koolhydraten goed voor ongeveer 55% van de totale calorie-inname van Japan. Japanners geven de voorkeur aan bruine rijst, die een hogere vezelwaarde heeft dan witte rijst. Volgens het International Life Sciences Institute Japan, rijst smaakt beter met hartige gerechten dan met suikerhoudende voedingsmiddelen, en aangezien Japanners een hoge inname van koolhydraten hebben, voelen ze niet de behoefte aan een woestijn met hoge suikers na de maaltijd.
Portie
Japanners consumeren een grote verscheidenheid aan voedingsmiddelen, maar in kleinere hoeveelheden dan Amerikanen. Veel Japans voedsel, zoals sushi, is hapklare, die diners aanmoedigt om langzaam te eten en te genieten van het voedsel - wat betekent dat ze minder eten in dezelfde periode, en minder geneigd zijn om het voedsel van wolven te eten. Japanners gebruiken ook kleinere borden, waardoor ze de illusie scheppen dat ze meer eten consumeren dan ze in werkelijkheid hebben.
Oefening
Japanners nemen oefening op in hun dagelijks leven wanneer ze maar kunnen. Ze hebben de neiging meer te bewegen in hun levensstijl dan te sporten in de sportschool, waarbij wandelen en fietsen vaak als transportmiddel worden gebruikt. Door naar het werk te lopen of de trap op te gaan, verbranden ze calorieën als onderdeel van hun dagelijkse routine, een belangrijke stap in de strijd tegen obesitas.
Kooktechnieken
Gebruik Japanse bouillon om voedsel te aromatiseren, in plaats van calorie-dichte, zware sauzen, zoals roomsaus. Visbouillon is fundamenteel voor de Japanse keuken; andere gewone bouillons gebruiken gedroogde kelp, of gedroogde shiitake-paddenstoelen. Een portie bouillon-gebaseerde soep aan het begin van een maaltijd is vullend, en gasten verbruiken dus minder calorieën gedurende de rest van de maaltijd. De Japanners gebruiken lichte kooktechnieken om voedsel te bereiden, zoals stomen, roerbakken en sudderen. Deze methoden behouden voedingsstoffen en antioxidanten van voedingsmiddelen en verminderen het aantal vetcalorieën.
oververzadiging
De Japanners stoppen met eten voordat ze helemaal vol zijn, met een oefening genaamd "Hara Hachi Bunme". Deze, "National Geographic" -notities, moedigt mensen aan om te stoppen met eten wanneer ze voor 80% vol zijn en wacht vervolgens 20 tot 30 minuten om te bepalen of ze hebben nog steeds honger. Het gebruik van eetstokjes leidt ook tot trager eten. Aangezien het ongeveer 20 minuten nodig heeft om in het verzadigingscentrum in de hypothalamus van je hersenen te registreren dat je maag vol is, betekent langzaam eten dat je merkt dat je eerder vol bent en dus minder eet.
