Kanner's autisme, dat gewoonlijk autismestoornis wordt genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door een verminderde sociale en communicatieve functie en de aanwezigheid van repetitief gedrag. Het begin is meestal vóór de leeftijd van 3 jaar en de effecten ervan duren het leven van de patiënt. De eerste symptomen zijn vertraagde aanvang van de spraak, gebrek aan interesse in activiteiten van leeftijdsgenoten of het lijken af te stemmen op anderen. De meeste symptomen kunnen worden georganiseerd op basis van hun functie en worden vaak gebruikt als metingen voor de diagnose.
Sociale interactieproblemen
Een van de primaire problemen van de patiënt heeft te maken met hoe hij met anderen omgaat. Gebrek aan interesse in het delen van zijn eigen vreugde of pijn, het niet vestigen van vriendschappen met andere kinderen van dezelfde leeftijd, en tekortkomingen met non-verbale communicatie (zoals oogcontact, houding en gezichtsuitdrukkingen), alles samen om de sociale groei van het individu ernstig te belemmeren. Bovendien toont de patiënt een duidelijk gebrek aan empathie, of het vermogen om in contact te zijn met de emoties van anderen.
Communicatietekorten
Deze kunnen problemen met verbale en non-verbale communicatie omvatten. De ontwikkeling van spraak wordt duidelijk beïnvloed en degenen die kunnen praten, hebben problemen om een gesprek te beginnen of door te gaan. Patiënten gebruiken ook herhalende taal, die tijdens het gesprek onterecht herhaalde zinnen of woorden kan bevatten. Ze slagen er ook niet in om de nuances van het gesprek te vangen, zoals humor en impliciete betekenissen en hebben de neiging om gesprekken zeer letterlijk te interpreteren.
Apathie voor activiteit
Kinderen met autisme spelen niet of nemen deel aan activiteiten zoals typische kinderen. Voorbeelden zijn fascinatie voor componenten, zoals het fixen op een bouwsteen van tientallen en alleen het spelen met dat in plaats van de hele set. Ze houden zich ook bezig met repetitief gedrag zoals herhaalde kopbewegingen, met de hand zwaaien, knipperen, enz. Het optreden van activiteiten buiten een specifieke routine is ook verontrustend, omdat velen erop staan dat gebeurtenissen herhaaldelijk dagelijks plaatsvinden of irritatie en agressie het gevolg kunnen zijn.
