Hoewel judo, karate en tae kwon (of taekwondo) allemaal vechtsporten zijn, verschillen ze op veel belangrijke manieren, te beginnen met hun ongelijke afkomst in respectievelijk Japan, China en Korea. De drie vechtsporten verschillen ook in hun doelstellingen, technieken en bijbehorende risico's.
Origins
De opgenomen geschiedenis van vechtsporten dateert uit 50 B.C. in Korea met de opkomst van taek kyon, de voorganger van taekwondo. Het hedendaagse taekwondo bevat invloeden uit het karate van Japan, vanwege de Japanse kolonisatie van Korea rond de tijd van de Eerste Wereldoorlog. Karate wordt ook beschouwd als een Japanse uitvinding, hoewel het zich op het eiland Okinawa ontwikkelde vanuit Chinese vechtsporttechnieken in de 17e eeuw . Karate werd pas in de 20e eeuw geïntroduceerd op het vasteland van Japan, waar judo al een solide basis had als een prominente nationale krijgskunst, die veel eerder was ontwikkeld uit de vergelijkbare maar meer strijdbare ju-jitsu.
Etymologie
Taekwondo wordt vaak vertaald als "de weg van de handen en voeten", wat betekent "springen", "trappen" of "slaan of blokkeren met de voet", kwon betekent "vuist" of "slaan of blokkeren met de handen" en doe betekenis "de kunst" of "de weg". Karate heette oorspronkelijk Tou Te, met te betekenen "hand" en tou "Chinees". Toen karate van Okinawa naar Japan werd gebracht, werd het woord tou veranderd in kara, wat 'leeg' of 'open' betekent, hoewel het ook 'leegte' of 'lucht' kan betekenen. Judo wordt meestal vertaald naar 'de zachte manier', of 'zachtheid' of 'zachtmoedigheid'.
technieken
Taekwondo-technieken concentreren zich vooral op het schoppen van manoeuvres, waarbij de armen meer worden gebruikt voor het blokkeren dan voor het slaan, terwijl karate het schoppen en slaan beter manoeuvreert en zowel het boven- als het onderlichaam gebruikt voor zowel verdedigende als aanvallende doeleinden. Judo concentreert zich voornamelijk op verdedigingsmanoeuvres, waarbij worsteltechnieken en worptechnieken van dichtbij worden gebruikt om een tegenstander uit balans te brengen of te trekken en hem in een onderdanige greep naar de grond te brengen. In zowel taekwondo als karate proberen tegenstanders elkaar op middellange afstanden te houden om de meeste kracht en momentum aan hun slagen te leveren.
Risico's
Volgens een studie gepubliceerd in "Medical Sports Science" in 2005 waren de vechtsportactiviteiten waarbij de hoogste incidentie van pediatrische letsels bij zowel jongens als meisjes optrad, evenals de soorten verwondingen en lichaamsdelen die deze verwondingen opliepen, allemaal uniek specifieke vechtsporten. Deelnemers waren het meest geneigd om een blessure op te lopen in taekwondo door een roundhouse-schop uit te voeren, in karate een klap uit te delen en in judo te gooien of een schop uit te voeren. Bij taekwondo waren de verwondingen het meest typerend voor de onderste ledematen, terwijl bij judo de bovenste extremiteiten meer verwondingen opliepen. In karate waren de meest voorkomende verwondingen aan het hoofd en gezicht, de meest voorkomende zijn neusbloedingen, terwijl judo en taekwondo deelnemers meer vatbaar waren voor verstuikingen.
