Chocoladerepen, brood en gebakken aardappelen hebben allemaal één ding gemeen: koolhydraten. Koolhydraten, weergegeven op voedingsetiketten als suikers, zetmeel en vezels, zijn gemaakt van moleculen die sacchariden worden genoemd. De term "saccharide" komt van het Griekse woord voor zoetheid vanwege de karakteristieke zoete smaak van sommige sacchariden. Koolhydraten zijn een belangrijke energiebron voor de mens.
Monosacchariden, eenvoudige suikers
Monosacchariden zijn algemeen bekend als de "bouwstenen" van koolhydraten omdat alle koolhydraten een of meer monosacchariden bevatten. De term 'monosaccharide' betekent letterlijk 'één suiker'. De drie belangrijkste monosacchariden zijn glucose, fructose en galactose. Glucose staat bekend om zijn rol in de bloedsuikerspiegel en is het belangrijkste type suiker dat het lichaam gebruikt voor energie. Glucose wordt vaak aangetroffen in planten in de vorm van zetmeel. Fructose, gevonden in fruit, wordt naar de lever gestuurd om omgezet te worden in glucose nadat het is ingenomen. De structuur van galactose is extreem vergelijkbaar met die van glucose. Galactose maakt deel uit van de melksuikermolecule lactose en wordt ook door de lever omgezet in glucose, net als fructose.
Disachariden, dubbele suikers
De term "disaccharide" betekent "twee suikers". Disachariden zijn gemaakt van twee monosacchariden. De drie hoofdtypen van disachariden zijn sucrose, maltose en lactose. Sucrose, gemaakt van glucose en fructose, komt van nature voor in suikerbieten, ahornsiroop en suikerriet. Maltose is een combinatie van twee glucosemoleculen en wordt meestal niet in de natuur gevonden. Maltose vormt tijdens de afbraak van zetmeel in de menselijke mond. Lactose wordt gevormd uit glucose en galactose. Deze disacharide komt vaak voor in zuivelproducten zoals melk. Lactose-intolerantie treedt op wanneer het spijsverteringsstelsel van een persoon niet in staat is de binding tussen de galactose- en glucosemoleculen te verteren.
Polysacchariden, veel suikers
Polysaccharide is de term die wordt gebruikt voor koolhydraten die worden gevormd uit meer dan twee monosacchariden. Polysacchariden zijn ook bekend als complexe koolhydraten omdat ze soms uit duizenden monosacchariden ontwikkelen. Een van de meest voorkomende polysacchariden is zetmeel. Planten gebruiken zetmeel om koolhydraten op te slaan, dus het kan worden gevonden in voedingsmiddelen zoals aardappelen en bonen. Mensen slaan koolhydraten op in de spieren en in de lever, in de vorm van het polysaccharide glycogeen. Vezel bestaat uit onverteerbare polysacchariden. Het meest voorkomende type vezel is gemaakt van cellulose, een polysaccharide dat de structuur van planten bepaalt. Andere soorten vezels omvatten slijmstof, hemicellulose, gom en pectine.
Koolhydraten op voedingsetiketten
De drie soorten koolhydraten die op voedingsetiketten worden vermeld, zijn suiker, zetmeel en voedingsvezels. Mensen die hun inname van koolhydraten tellen, moeten rekening houden met alle drie soorten koolhydraten. Zetmeel, een polysaccharide, wordt gevonden in voedingsmiddelen zoals erwten, lima bonen, maïs, pinto bonen, bruine bonen, gerst en haver. De suiker vermeld op voedseletiketten omvat gewoonlijk monosacchariden zoals sucrose en fructose, of disacchariden zoals lactose. Het is belangrijk op te merken dat de vermelde hoeveelheid suiker zowel natuurlijk gevonden suiker als toegevoegde suiker omvat. Vezel, een onverteerbaar polysaccharide, helpt het spijsverteringsstelsel gezond te houden. De American Diabetic Association beveelt 25 tot 30 gram vezels per dag aan voor gezonde volwassenen.
