Loxoprofen-natrium is een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel, of NSAID, dat op de markt wordt gebracht onder verschillende handelsnamen in Brazilië, Japan, Argentinië en Mexico. Het is niet goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten. Loxoprofen bevindt zich in dezelfde chemische familie als ibuprofen, naproxen en ketoprofen. Deze medicijnen werken door het remmen van enzymen die ontstekingschemicaliën produceren in je bloedbaan. Minder ontsteking betekent minder pijn, dus NSAID's vinden hun grootste gebruik bij patiënten die lijden aan acute en chronische pijn.
Enzym blokkade
NSAID's interfereren met de activiteit van twee belangrijke cyclo-oxygenase enzymen, COX-1 en COX-2 genaamd, die verantwoordelijk zijn voor de productie van prostaglandines. Prostaglandinen nemen deel aan een breed scala aan biologische processen, waaronder activering van de ontstekingsreactie, modulatie van de immuunfunctie, opwekking van koorts, bloedstolling, vertering, bloedvatverwijding en vernauwing, vruchtbaarheid en arbeid. Door de productie van prostaglandinen te blokkeren, kunnen NSAID's deze normale fysiologische functies verstoren. Vandaar dat het bezit dat de voordelen van NSAID's registreert ook verantwoordelijk is voor hun bijwerkingen.
Selectiviteit
Remming van zowel COX-1 als COX-2 leidt tot de meest voorkomende en lastige NSAID-bijwerkingen. Daarom is veel energie gestoken in een zoektocht naar NSAID's die alleen COX-2 remmen. Deze zogenaamde "selectieve NSAID's" hebben de incidentie van enkele nadelige effecten verminderd, maar ze dragen hun eigen risicolabel. Volgens de Amerikaanse Food and Drug Administration zijn Vioxx en Bextra - beide selectieve COX-2-remmers - uit de handel genomen toen werd ontdekt dat ze de risico's voor hartaanvallen en beroertes aanzienlijk verhoogden.
Brede effecten
Loxoprofen is een niet-selectieve NSAID die zowel COX-1 als COX-2 remt, dus het spectrum van bijwerkingen, zoals die van andere niet-selectieve NSAID's, is relatief breed. Loxoprofen is beschikbaar in zowel orale als actuele vormen. Actueel gebruik kan leiden tot plaatselijke irritatie, contactdermatitis genoemd, maar leidt slechts zelden tot systemische bijwerkingen. Als u loxoprofen oraal inneemt, kunt u last krijgen van buikpijn, brandend maagzuur, diarree, obstipatie, hoofdpijn, oorsuizen of langdurige bloedingen na kleine verwondingen. Andere, meer ernstige bijwerkingen kunnen ook voorkomen.
Gastro-intestinale
Loxoprofen en andere niet-selectieve NSAID's verhogen het risico op maag- en darmzweren en deze zweren kunnen bloeden. Een studie uit 1995 in het "Journal of Gastroenterology and Hepatology" meldde dat loxoprofen minder irritatie veroorzaakte dan indomethacine, een andere niet-selectieve NSAID, wanneer de twee geneesmiddelen direct op de maagwand werden gespoten. Omdat ze de productie van prostaglandinen door uw hele lichaam remmen, oefenen NSAID's echter een systemisch effect uit dat kan leiden tot GI-ulceratie. Zelfs een NSAID die intraveneus wordt toegediend, kan zweren veroorzaken. Bloedende zweren kunnen optreden zonder buikpijn te veroorzaken, dus als u loxoprofen gebruikt en u ontwikkelt zwarte, teere stoelgang of merkt u bloed in uw stoelgang, als u bij het opstaan zwak of duizelig wordt of als u een snelle hartslag ontwikkelt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts .
Nier
Sommige prostaglandinen helpen de normale bloedtoevoer naar de nieren te handhaven. NSAID's verstoren de productie van deze prostaglandinen en veranderen de manier waarop uw nieren werken. Als u al nierproblemen, hoge bloeddruk, congestief hartfalen of vochtretentie heeft, raadpleeg dan uw arts voordat u loxoprofen inneemt.
cardiovasculaire
Volgens een artikel uit 2010 in "Circulatie, cardiovasculaire kwaliteit en uitkomsten", kan chronisch gebruik van sommige NSAID's uw risico op een hartaanval of beroerte verhogen. (Zie referentie 3) U dient geen loxoprofen of een andere NSAID in te nemen tenzij dit is voorgeschreven en mensen met gezondheidsproblemen mogen alleen NSAID's nemen onder toezicht van een arts.
