Geheugenverlies wordt vaak geassocieerd met de ziekte van Alzheimer. Tijdens het ziekteproces treden echter verschillende fysieke veranderingen op in het lichaam. Fysieke effecten beginnen te vertonen tijdens de middelste stadia van de ziekte, vaak binnen twee jaar na diagnose, en worden prominenter tijdens de eindfasen van de aandoening. Alzheimer is een ongeneeslijke, progressieve ziekte. Het is belangrijk om te onthouden dat elke Alzheimer-patiënt anders is en geen twee zullen dezelfde fysieke veranderingen vertonen. Naarmate fysieke veranderingen toenemen, wordt zorg lichamelijk uitdagender en tijdrovender.
Mobiliteit en beweging
Immobiliteit en het onvermogen om gecoördineerd te blijven, zijn de eerste fysieke symptomen van de ziekte van Alzheimer. Spieren worden rigide en tremoren zijn merkbaar. Het gebruik van mobiliteitshulpmiddelen, zoals wandelstokken of wandelaars, kan nodig zijn om vallen te voorkomen. Een Alzheimerpatiënt heeft regelmatig herinneringen nodig om mobiliteitsapparaten te gebruiken. Tijdens de late stadia van de ziekte van Alzheimer is de mobiliteit ernstig beperkt. Een persoon heeft vaak een rolstoel nodig voor mobiliteit en wordt uiteindelijk volledig bedlegerig. Spieren worden gecontracteerd. Een persoon verliest het vermogen om te glimlachen en wordt volledig betrouwbaar bij zorgpersoneel voor herpositionering om doorligwonden te voorkomen.
incontinentie
Incontinentie is het onvermogen om urine- en darmfuncties te regelen. De eerste episodes van incontinentie zijn vaak niet het gevolg van fysieke veranderingen, maar eerder omdat de Alzheimerpatiënt geen badkamer kan vinden, kleding op de juiste manier kan verwijderen of hulp kan vinden. Een toiletgangprogramma, dat de patiënt om de één tot twee uur naar het toilet brengt, kan helpen bij het stoppen van sommige incontinentieproblemen. Toch is totaal verlies van de stoelgang en blaascontrole onvermijdelijk in de late midden- en eindfase van de ziekte.
apraxie
Apraxie wordt gedefinieerd als de beperking om voorgeprogrammeerde motorische vaardigheden uit te voeren. Aanvankelijk verlies van vaardigheden omvat het onvermogen om elementaire dagelijkse vaardigheden uit te voeren. Een persoon met de ziekte van Alzheimer kan zichzelf niet wassen, zijn tanden poetsen of zichzelf voeden. Nauw verwant aan veranderingen in het lichaam zijn instinctieve fysieke vaardigheden verloren in de late of eindfase van de ziekte. Deze instinctieve vaardigheden omvatten basisfuncties als kauwen, slikken en spreken. De hersenen kunnen de basisfuncties van slikken en ademen niet coördineren. Het inpakken van vloeistoffen of voedsel in de longen is een gevaar - veel Alzheimer-slachtoffers ontwikkelen tijdens het late stadium van de ziekte aspiratiepneumonie.
