Kunstmatig gezoete producten bieden enige troost voor diabetici, koolhydraatarme mensen en mensen die geobsedeerd zijn door tandgezondheid en die de negatieve effecten van suiker willen vermijden. Hoewel sommige variëteiten gedurende hun geschiedenis onderhevig zijn geweest aan negatieve pers, zijn degenen die op de markt zijn wel door de Amerikaanse Food and Drug Association geïnspecteerd. Zoals elk voedsel - natuurlijk of synthetisch - kunnen suikervervangers echter ongewenst zijn door individuele immuunsystemen. Hoewel geen enkele wetenschappelijke studie allergieën voor zoetstoffen heeft bevestigd, suggereert anekdotisch bewijs de mogelijkheid.
Producten met aspartaam
Aspartaam werd goedgekeurd voor gebruik door de FDA in 1981. Sindsdien heeft het gezoete kauwgom, light frisdrank en snoep, naast andere eetwaren. Aspartaam wordt beoordeeld als 160 tot 250 keer zoeter dan tafelsuiker, hoewel de eigenschappen verloren gaan als ze worden gebakken. Na de introductie van aspartaam begon de FDA rapporten te ontvangen over nadelige gevolgen van ingestie. De gemelde symptomen omvatten hoofdpijn, netelroos, uitslag, het optreden van knobbeltjes op de huid en sporadisch astma. Hoewel deze voorwaarden zijn bevestigd door individuele artsen, is aspartaam niet geïdentificeerd als een allergeen in onderzoeken uitgevoerd door de National Institutes of Health.
Sacharine producten
Sacharine bereikte zijn weg naar keukentafels met dank aan wetenschappers van de Johns Hopkins University, die het in 1878 ontdekten. In de vroege jaren 1970 stelden studies over knaagdieren vragen over het potentieel als kankerverwekkend, wat leidde tot de intrekking door de FDA van de FDA in 1972, gevolgd door een kortstondig verbod op sacharine in 1977. Wetgevende interventie heeft het verbod opgeheven en daaropvolgend onderzoek heeft de eerdere bevindingen ongeldig verklaard. Sacharine wordt voornamelijk gebruikt als tafelzoetstof en heeft 300 maal zoveel suiker als tafelsuiker. Het allergische potentieel ligt in de antibiotische eigenschappen ervan als een sulfonamidederivaat, die huidreacties, gevoelloosheid, misselijkheid, diarree en ademhalingsproblemen bij kinderen hebben veroorzaakt. Mensen die allergisch zijn voor sulfamedicatie, moeten sacharine vermijden, blijkt uit onderzoek dat is gepubliceerd door de American Academy of Pediatrics.
Sucralose-producten
Goedgekeurd door de FDA in 1998, sucralose concurreert krachtig met aspartaam als een levensmiddelenadditief en vindt zijn weg naar frisdranken, ijs en gebak. Het is 600 keer zoeter dan tafelsuiker en laat - in tegenstelling tot aspartaam en sacharine - geen bittere nasmaak achter. Anekdotisch bewijs toont aan dat sommige consumenten van deze zoetstof lijden aan allergische rhinitis, evenals spijsverteringsklachten en angstgevoelens. Toch is de bewijskracht onvoldoende voor organisaties als de American Academy of Allergy, Astma en Immunology om Sucralose - of een door de FDA goedgekeurde zoetstof - aan te wijzen als een allergeen.
Suikeralcoholen
Voorbeelden van suikeralcoholen omvatten erythritol, isomalt, lactitol, sorbitol en xylitol. Hoewel deze suikeralcoholen van nature voorkomen in fruit en groenten, vereisen ze de toevoeging van waterstofmoleculen voor gebruik in effectieve hoeveelheden als zoetstoffen. In tegenstelling tot de andere vervangers is geen van de suikeralcoholen zo zoet als tafelsuiker en worden ze gebruikt als additieven voor gezouten vlees en chocolaatjes in dozen. Allergieën voor deze stoffen komen niet vaak voor, maar intolerantie - het onvermogen om een voedsel comfortabel te verteren en te absorberen - komt vaker voor. De diëtisten van MayoClinic.com geloven dat er een sterk verband bestaat tussen intolerantie voor fructose - suiker gevonden in fruit en honing - en die van bijvoorbeeld sorbitol.
