Het pronken met een navelpiercing kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, van eenvoudig tot psychologisch. Hoewel body-piercing en tatoeages alomtegenwoordig zijn in de hedendaagse maatschappij, hebben culturen door de eeuwen heen gedisciplineerd in rituelen voor lichaamsmodificatie, ook wel bodmod genoemd. In Afrikaanse en Indiaanse culturen werd verminking van het lichaam gebruikt om een lid in een stam of groep te verwelkomen, merkt Psychology Today.com op. Dezelfde theorie zou kunnen gelden voor zeelieden en gevangenen. Bij moderne body-piercing gaat het echter meer om het uiten van individualiteit.
De mode volgen
Soms is een sigaar gewoon een sigaar. En soms zijn buikringen gewoon buikringen. Er zijn tegenwoordig allerlei soorten buikringen in verschillende vormen, uitvoeringen, kleuren en materialen. Je zou een geboortesteen buikring kunnen krijgen om dezelfde reden dat je een geboortesteenring voor vinger koopt - omdat je de kleur leuk vindt en het is geluk. Als je aan het trainen bent, wil je misschien een buikring om je buikspieren te laten zien. Misschien wil je je favoriete actrice of model emuleren of wil je gewoon de nieuwste rage volgen. Soms zijn modetrends letterlijk diep van de huid.
Identiteit en individualiteit
Toen Associate Professor Psychologie en Human Factors Christina Frederick-Recascino de motivaties van studenten met buikpiercings en andere bodmod piercings en tatoeages bestudeerde, zeiden de meesten dat ze hun persoonlijke identiteit uitdrukten, niet buigend voor groepsdruk. De studenten vertelden haar dat hun bodmodaliteit een weerspiegeling is van de innerlijke persoonlijkheid, interesses, levensdoelen en levensfilosofie. Een onderzoek aan de Pace University vond dat 35 procent van de doorboorde vrouwen buikringen had - en slechts 4 procent van de jonge mannen.
Jeugd en opstand
Buikpiercing en andere vormen van bodmodem zijn soms bedoeld om te choqueren. Meerdere piercings kunnen bijvoorbeeld duiden op een afwijzing van de reguliere samenleving, of op zijn minst van reguliere ouders. De sociale wetenschapper van Marquette, Steven Franzoi, zegt dat sommige jongeren bodmod gebruiken om zichzelf te onderscheiden van hun ouders. Hij waarschuwt ouders dat te veel kritiek op bodmod door ouders 'de wens om het te doen kan versterken'.
Wanneer Rebelling Conform wordt
Zoveel mensen hebben buikpiercings gekregen dat het misschien een paradox heeft gecreëerd. Zoals Franzoi opmerkt, als genoeg mensen iets doen, kunnen ze misschien niet langer hun eigen identiteit uitdrukken, maar een overeenkomst van overeenstemming aangaan binnen hun eigen groep. Franzoi wijst naar de langharige jongeren in de jaren zestig, die rebelleerden tegen oudere generaties op een manier die uiteindelijk conformistisch leek. Maar bodyplex-extremen zijn misschien niet verstandig op de lange termijn. Franzoi zegt dat als je piercings te opvallend of te gedetailleerd vindt, je "misschien niet voor bepaalde banen wordt aangenomen". Dat is een goed argument voor buikringen. Je kunt ze op je eigen tijd laten zien en ze verdoezelen voor werk.
Voorbij Bod-Mod
Pamela Cantor, een psycholoog aan de Harvard Medical School, zegt dat buikringen en andere piercings gewoon sociale evenementen zijn voor veel tieners, niet anders dan logeerpartijen en nagelpolijsten voor eerdere generaties kinderen. Maar wanneer bodmodaliteit zichzelf-verminking wordt, wordt een grens overschreden. Meerdere pijnlijke piercings zouden zich kunnen kwalificeren, maar Cantor maakt zich vooral zorgen over een stap verder dan gewone stukjes. "Als het snijdt en niet doorboort, en als het eerder op eenzame dan op een sociale manier wordt gedaan, dan is het een totaal ander psychologisch beeld." Cutting brengt natuurlijke opiaten vrij die een verontruste ziel kalmeren, en een cutter begint de ervaring te hunkeren. Een buikring krijgen is natuurlijk een andere zaak en een van de redenen daarvoor is relatief goedaardig.
