Keloïden en puistjes hebben beide invloed op het uiterlijk van uw huid, maar zijn verschillende dermatologische aandoeningen. Een uitbraak van puistjes wordt vaak acne genoemd, en de individuele hobbels kunnen worden aangeduid als putten, whiteheads, mee-eters of onvolkomenheden. Voordat u deze twee aandoeningen effectief kunt behandelen of voorkomen, moet u de verschillende fysieke symptomen en oorzaken van elk afzonderlijk begrijpen.
Oorzaak
Puistjes ontwikkelen zich wanneer poriën verstopt raken met vuil, make-up, dode huidcellen of overtollige huidoliën. Bacteriën voeden zich met deze materialen en veroorzaken ontstekingen en een opeenhoping van pus onder de huid. Hormonale veranderingen kunnen acne waarschijnlijker maken, dus tieners en zwangere vrouwen ervaren vaak uitbraken van puistjes. Keloïden ontwikkelen zich als een overmatige groei van littekenweefsel, dus ze treden op als reactie op huidbeschadiging. Een puistje dat de huid beschadigt, kan een keloïde veroorzaken, maar ze kunnen zich ook ontwikkelen op de plaats van brandwonden, wonden, piercingsites, krassen, chirurgische snijwonden of waterpokkenlaesies. Er is een genetische component voor de ontwikkeling van keloïden, dus je hebt meer kans om ze te krijgen als een familielid ze heeft. Hispanics, Afro-Amerikanen en Aziaten zijn meer vatbaar voor keloïden.
Uiterlijk
Puistjes zien eruit als een opgetrokken, rode of roze bult op het huidoppervlak. Het midden van de bult heeft misschien een witte bovenkant, een whitehead of een zwarte, stevige zone in het midden, een mee-eter genoemd. Als de infectie zich diep in de huid bevindt, kan het puistje cysteachtig lijken en voelt het hard aan. Hoe groter en dieper het pukkeltje, hoe groter de kans dat het litteken is of een keloïde veroorzaakt. Keloids zien eruit als een grote klonterige of gerimpelde groei op de huid, en ze komen voor op de plaats van een verwonding of litteken. Ze kunnen rood, roze of vleeskleurig zijn.
Behandeling
Puistjes zijn een tijdelijke aandoening, hoewel je een ernstige uitbraak kunt ontwikkelen die maanden aanhoudt. In de meeste gevallen verdwijnen puistjes vanzelf na verloop van tijd, hoewel ernstige acne littekens kan achterlaten. Keloids gaan echter niet weg, tenzij ze specifiek worden behandeld, hoewel ze in grootte kunnen krimpen en in de loop van de tijd afvlakken. De behandeling van individuele puistjes omvat meestal het gebruik van vrij verkrijgbare lokale oplossingen om de zwelling te verminderen en het gebied schoon te maken. Een ernstige acne-uitbraak kan het gebruik van plaatselijke medicatie op recept of orale medicatie vereisen. Keloid-behandelingen omvatten chirurgische verwijdering, laserverwijdering, steroïde-injecties en cryochirurgie., Maar keloïden keren vaak terug na verwijdering.
het voorkomen
Je huid reinigen door je gezicht twee keer per dag te wassen, is de beste verdediging tegen puistjesvorming. U kunt ook vrij verkrijgbare acnecrème gebruiken met benzoylperoxide of salicilzuur om overtollige olie op te drogen. Douchen na het sporten en het vermijden van nauwsluitende kleding kan ook helpen bij het voorkomen van puistjes. Keloïde preventie is moeilijk, vooral bij mensen die genetisch vatbaar zijn voor hen, maar het aanbrengen van een drukverband voor 23 van de 24 uur na een operatie of verwonding kan helpen de vorming van keloïden tot een minimum te beperken. Het aanbrengen van imiquimod crème op de plaats van letsel kan ook helpen keloïden te voorkomen.
