Het rijpings- en bederfproces van fruit is een continuüm van enzymatische activiteit, wat betekent dat alles dat verder gaat dan de rijpheidsgraad enige mate van fermentatie aangeeft. Fermentatie zet fruitsuiker om in alcoholenzymen en koolstofdioxide, die beide het verval veroorzaken. Dit is ook waarom overrijp fruit zacht, papperig aanvoelt en een sterke, zoete geur weglaat. Het consumeren van overrijp fruit zal niet automatisch leiden tot maagklachten. Variabelen zoals leeftijd, gezondheidsstatus en hoe u de overrijpe vrucht eet, bepalen echter of uw maag later lijdt.
Overrijp fruit identificeren
Zoals alles wat leeft, is de enzymatische en bacteriële activiteit van fruit altijd aan het veranderen. Het onderscheid tussen overrijp en rot of vergist fruit beïnvloedt of er maagklachten optreden. De buitenkant van een overrijpe vrucht voelt zacht en blijft depressief na knijpen. Bovendien ruikt een overrijpe vrucht zoet, terwijl een rottend fruit zuur of zelfs moutig ruikt. Om te kwalificeren als overrijp, moet een vrucht ook vrij zijn van tekenen van bacterieel verval, zoals een vage schimmel of structurele ontbinding, zoals het afvlakken van een hele zijde.
Risicovolle Maagden
Bepaalde personen zijn kwetsbaarder voor maagklachten na het eten van fruit voorbij het punt van rijpheid. Zuigelingen en bejaarde personen met een verzwakt of onderontwikkeld spijsverteringsstelsel zijn vatbaar voor maagstoornissen van alle vruchten tot voorbij het punt van rijpheid. Dit komt omdat hun gecompromitteerde spijsverteringssystemen niet in staat zijn om de hoge niveaus van bacteriën in overrijpe of mild gefermenteerde vruchten te verwerken. Terwijl een gezond persoon mogelijk een overrijpe perzik kan consumeren zonder incidenten, zal een oudere of veel jongere persoon maagklachten ervaren na het eten van dezelfde perzik.
Verschil in fruit
Niet alle overrijpe vruchten zijn even gevaarlijk. Vruchten met een hoog zuurniveau, zoals bessen, abrikozen en sinaasappels, veroorzaken bijvoorbeeld meer maagklachten dan vruchten met een laag zuurgehalte, zoals bananen. De reden voor deze verschillen ligt in de vruchtbare methode van verval. Een banaan vervalt door de suikerconversie te vergroten, waardoor het interieur papperig wordt en bruine vlekken op de buitenkant veroorzaken. Een sinaasappel of framboos, aan de andere kant, verhoogt ook het zuurniveau tijdens het verval, waardoor het hard wordt voor het spijsverteringskanaal en dus waarschijnlijker voor distress.
Voorbereidingsmethode
De consumptiemethode van overrijpe vruchten is een andere variabele die maagklachten beïnvloedt. Het consumeren van rauwe overrijpe vruchten heeft meer kans spijsverteringsproblemen te veroorzaken als gevolg van de hoge bacterieniveaus. Bij het bakken van overrijp fruit worden de mild fermenterende vruchten blootgesteld aan temperaturen van 350 graden Fahrenheit, die de bacteriën doden die verantwoordelijk zijn voor maagproblemen. Bijvoorbeeld, het gebruik van overrijp fruit om een bramentaart, bananenbrood of appeltaart te bakken is een veel veiligere manier van consumeren dan het eten van rauwe overrijpe vruchten.
