De rode bloedcellen zijn essentieel voor het transport van zuurstof door het lichaam. Bloedarmoede beschrijft elke aandoening waarbij er verminderde aantallen rode bloedcellen zijn, die bleekheid en chronische vermoeidheid kunnen veroorzaken. Macrocytische anemie is uniek bij bloedarmoede door het verschijnen van grotere dan normale rode bloedcellen. Dit soort bloedarmoede moet worden behandeld op basis van de onderliggende aandoening die het probleem veroorzaakt.
Soorten
Er zijn eigenlijk twee verschillende soorten macrocytische anemieën, zegt het handboek van Merck. Het eerste type, bekend als megaloblastische macrocytische anemie, komt het meest voor en is het gevolg van vitaminetekort zoals B12 en foliumzuur. Het tweede type, bekend als niet-megaloblastische macrocytische anemie, kan het gevolg zijn van verschillende klinische problemen, zoals leverziekte en problemen met het beenmerg. In sommige gevallen kan de oorzaak van niet-megaloblastische macrocytische anemie niet worden vastgesteld.
Diagnose
Voordat macrocytische anemie kan worden behandeld, moet het exacte type en de oorzaak worden geïdentificeerd om ervoor te zorgen dat de behandelingen effectief zijn. Het diagnosticeren van macrocytische anemie wordt meestal gedaan door het uitvoeren van wat bekend staat als een perifeer bloeduitstrijkje. Op een bloeduitstrijkje kan de grootte en het aantal van de rode bloedcellen worden bepaald. Megaloblastische macrocytische anemie is opmerkelijk vanwege de aanwezigheid van kleine vlekjes in rode bloedcellen, bekend als Howell-Jolly-lichamen, zo meldt het Merck-handboek, die het gevolg zijn van onrijpe rode bloedcellen die in het lichaam worden vrijgegeven ter compensatie van de bloedarmoede. Patiënten kunnen hun bloed ook laten testen op vitaminetekorten. Patiënten die niet-megaloblastische macrocytische anemie hebben, moeten mogelijk de gezondheid van hun lever en het beenmerg controleren.
Megaloblastische kortetermijnbehandeling
Patiënten met megaloblastische macrocytische anemie vereisen onmiddellijke correctie van hun vitaminetekort. Als de megaloblastaire bloedarmoede te wijten is aan een folaatdeficiëntie, kan dit worden bereikt door de patiënt dagelijks folaatsupplementen te laten nemen. Een vitamine B12-tekort kan echter wat moeilijker te corrigeren zijn en het kan dagelijkse injecties van de vitamine vereisen. Zelden is megaloblastische macrocytische anemie het gevolg van een tekort aan vitamine C, zegt de Mayo Clinic; deze gevallen kunnen worden behandeld met orale vitamine C-suppletie.
Lange termijn controle
Patiënten met een vitamine B12-tekort kunnen last hebben van een onderliggende aandoening die voorkomt dat het lichaam B-12 absorbeert, zegt MedLinePlus. Langetermijnbehandeling van de bijbehorende macrocytische anemie hangt dus af van de behandeling van de oorzaak van de vitamine B12-malabsorptie. Vitamine B12-tekort kan te wijten zijn aan een slecht dieet of aan aandoeningen als de ziekte van Crohn of een lintworminfectie. Patiënten met een B12-tekort moeten voor deze aandoeningen worden onderzocht om te zien of de bloedarmoede kan worden gecorrigeerd zonder levenslange vitaminesuppletie.
Niet-megaloblastische macrocytische anemie
Niet-megaloblastische macrocytische anemie kan moeilijker te behandelen zijn omdat het niet wordt veroorzaakt door vitaminegebrekaandoeningen. Omdat deze aandoening veroorzaakt kan worden door een leveraandoening, kunnen patiënten mogelijk bloedtesten ondergaan die de gezondheid van de lever controleren. Bepaalde beenmergziekten, waaronder sommige leukemieën, kunnen ook niet-megaloblastische macrocytische anemie veroorzaken. Deze kunnen worden gediagnosticeerd met behulp van een beenmergbiopsie; de behandeling van beenmergaandoeningen kan gecompliceerd zijn, afhankelijk van het type ziekte dat aanwezig is.
