Ferritine is een eiwit dat extra ijzer opslaat totdat het lichaam het nodig heeft. De hoeveelheid ferritine in uw bloed weerspiegelt de hoeveelheid ijzer in uw lichaam; lage ferritinespiegels geven aan dat u een laag ijzergehalte heeft. Naast het dragen van zuurstof in het bloed, is ijzer een essentieel onderdeel van honderden eiwitten die nodig zijn voor energie, de synthese van DNA en antioxidante enzymen, stelt het Linus Pauling Institute. Laag ferritine komt vaak geleidelijk voor omdat het lichaam aanvankelijk zich aanpast aan lage hoeveelheden ijzer. Er zijn verschillende oorzaken van deze mogelijk ernstige aandoening.
Bloedverlies
Overmatig bloedverlies verlaagt het ferritinegehalte. Bij premenopauzale vrouwen is de meest voorkomende oorzaak het cumulatieve effect van zware menstruatiebloedingen. Bij volwassen mannen en vrouwen na de menopauze is het meestal het gevolg van chronische gastro-intestinale bloedingen door maagzweren, infecties, inflammatoire darmaandoeningen of kanker van de slokdarm, maag of dikke darm. Langdurig gebruik of overmatig gebruik van geneesmiddelen zoals aspirine, steroïden en niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen leidt ook tot maagbloedingen. Een aandoening die intravasculaire hemolyse wordt genoemd, kan bloedverlies veroorzaken doordat de rode bloedcellen voortijdig worden afgebroken.
malabsorptie
Gezonde mensen absorberen ongeveer 10 tot 15 procent van het ijzer dat ze consumeren, aldus de National Institutes of Health (NIH). Gastro-intestinale stoornissen die leiden tot ontsteking, zoals coeliakie en de ziekte van Crohn, kunnen malabsorptie van ijzer veroorzaken. Slechte resorptie is gebruikelijk na gastro-intestinale chirurgie. Melk en antacida interfereren ook met de absorptie van ijzer, wat resulteert in een laag ferritine.
Onvoldoende ijzer uit de voeding
De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat maar liefst 80 procent van de wereldbevolking ijzertekort heeft. Een belangrijke reden is dat de meeste mensen niet voldoende ijzer in hun dieet binnenkrijgen. Dieet ijzer komt in twee chemische vormen: heem en nonheme. Heme-ijzer komt van voedingsmiddelen die zijn afgeleid van dieren. Het ijzer uit plantaardige bronnen is nonheme. Heme-ijzer wordt beter geabsorbeerd dan nonheme-ijzer en volgens de NIH is het meeste ijzer in de voeding non-non-ijzer. Peulvruchten, granen en rijst zijn goede bronnen van ijzer, maar ze bevatten ook fytinezuur dat de ijzeropname met maar liefst 50 procent vermindert, stelt het Linus Pauling Institute.
Om het ferritinegehalte te verhogen, moeten mensen voedingsmiddelen eten die rijk zijn aan ijzer, zoals de volgende, volgens de NIH: kippenlevers (70 procent van de dagelijkse waarde, of DV); linzen (35 procent DV); nier-, lima- en marinebonen (25 procent DV); rundvleesklem (25 procent DV); spinazie (20 procent DV); donker vlees kalkoen (10 procent DV); licht vlees kalkoen (8 procent); en kippenpoten (6 procent DV). Kant-en-klare granen worden versterkt met ijzer. Ze kunnen 100 procent DV bevatten, maar de hoeveelheid varieert van product tot product.
