Zenuwpijn is het gevolg van aandoeningen die de functie van zenuwen beschadigen of verstoren die de waarneming van gewaarwordingen mogelijk maken. Medicijnen die worden gebruikt om zenuwpijn te behandelen, variëren, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Zenuwpijn als gevolg van diabetes of aanhoudende pijn na gordelroos kan bijvoorbeeld worden behandeld met een lokaal medicijn of antidepressivum of anti-epilepticum. Zenuwpijn als gevolg van abnormale zenuwfunctie of druk op een zenuw, zoals bij een hernia, kan verbeteren door injectie van een ander type medicijn.
Topische geneesmiddelen
Het aanbrengen van medicatie op het gebied van ongemak biedt soms tijdelijke verlichting van zenuwpijn. Het verdovende geneesmiddel lidocaïne is beschikbaar als een crème, gel, spray of pleister. Hoewel lidocaïne voor sommige mensen goed werkt, moet het de hele dag door opnieuw worden aangebracht en kan de pleister slechts 12 uur per dag worden gedragen. Een andere optie is capsaïcine, een derivaat van chili pepers. Volgens een artikel uit februari 2013 in de "Cochrane Database of Systematic Reviews" lijkt toepassing van een hooggedoseerde capsaïcine-pleister (Qutenza) het meest effectief bij het behandelen van aandoeningen zoals zenuwpijn geassocieerd met gordelroos en het humane immunodeficiëntievirus of HIV. Capsaïcine-pleisterbehandeling is ongeveer 12 weken effectief. Het aanbrengen van een capsaicin-pleister veroorzaakt echter meestal een intense verbranding en vereist een voorbehandeling met een verdovend medicijn.
antidepressiva
Antidepressiva die dagelijks worden ingenomen, kunnen bij sommige mensen effectief zijn voor de behandeling van zenuwpijn. Men denkt dat ze werken door de manier waarop zenuwcellen communiceren te veranderen. Duloxetine (Cymbalta) was effectief bij de behandeling van diabetische zenuwpijn, volgens een review van januari 2014 gepubliceerd in de "Cochrane Database of Systematic Reviews." Amitriptyline (Elavil) is een ander antidepressivum dat wordt gebruikt voor meerdere soorten zenuwpijn. Als een persoon geen verlichting krijgt van één antidepressivum, is het mogelijk dat een ander gerelateerd medicijn effectief kan zijn.
Antiseizure medicatie
Antiseizuurmedicijnen of anticonvulsiva werken ook door de manier waarop zenuwcellen communiceren te veranderen. Net als antidepressiva moeten deze dagelijks worden ingenomen om effectief te zijn. Veel antiseizure medicijnen zijn geprobeerd voor de behandeling van zenuwpijn. De medicijnen gabapentine (Neurontin) en pregabaline (Lyrica) lijken het meest succesvol bij het behandelen van diabetische zenuwpijn en pijn als gevolg van gordelroos, volgens een review uit november 2013 gepubliceerd in de "Cochrane Database of Systematic Reviews." Artsen schrijven soms een antiseizuurmedicijn voor met antidepressiva voor mensen die geen pijnverlichting ervaren met elk type medicijn alleen.
Andere therapieën
Opioïde pijnstillers zoals tramadol (Ultram) en oxycodon (Oxycontin) worden soms voorgeschreven als andere medicijnen falen. Oxycodon brengt echter een risico van afhankelijkheid met zich mee, en een beoordeling uit juni 2014 in "Cochrane Database of Systematic Reviews" vond niet dat het mensen met diabetische zenuwpijn of gordelroos hielp. Zenuwpijn veroorzaakt door zenuwirritatie - zoals bij aandoeningen die neuralgieën worden genoemd - wordt soms behandeld door het verdovende medicijn lidocaïne rechtstreeks in het weefsel rond de aangedane zenuwen te injecteren. Op dezelfde manier injecteren artsen soms lidocaïne samen met een medicijn om ontsteking te verminderen voor de behandeling van rugpijn veroorzaakt door een hernia die een zenuw comprimeert. Echter, een beoordeling uit juli 2008 in "Cochrane Database of Systematic Reviews" vond geen bewijs van een duidelijk voordeel in het verminderen van de pijn van patiënten met deze behandeling.
