Schouderinstabiliteit, indien onbehandeld, kan tot een aantal ernstige verwondingen leiden. Deze kunnen rotator cuff-scheuren en schouderbotsingen omvatten. Wanneer een schouder onstabiel is, zijn de spieren rond het schoudergewricht niet sterk genoeg om het te ondersteunen tijdens verschillende bewegingsgebieden. Als het schoudergewricht enigszins uit positie schuift, kan dit leiden tot een aandoening die schouderluxatie wordt genoemd. Als het gewricht volledig uit zijn plaats glijdt, kan schouderdislocatie, een ernstige aandoening, optreden. Een goed ontworpen schouderstabiliteit oefeningsprogramma kan de posturele uitlijning en spieronevenwichtigheden die leiden tot schouderinstabiliteit corrigeren.
Te vermijden oefeningen
Volgens het American College of Sports Medicine kunnen bepaalde soorten schouderoefeningen een onstabiele schouder verergeren en moeten worden vermeden. Deze omvatten overhead schouderpersen, rechtopstaande rijen die de gewichten boven schouderhoogte brengen, schuine bankdrukken, laterale pull-downs met de bar achter het hoofd en zijwaartse verhoging met de duimen naar beneden gericht.
Oefening Modificaties
Op voorwaarde dat er geen ernstig letsel is, kunnen bepaalde oefeningen in het bovenlichaam worden gewijzigd om ze veiliger te maken voor mensen met schouderinstabiliteit. De bovenhoofdse schouderpers kan bijvoorbeeld worden aangepast zodat de armen enigszins voor de schouders worden gehouden. Wanneer je een bankoefening uitvoert, terwijl je de gewichten laat zakken, houd ze dan een paar centimeter boven de borst. Houd tijdens de borstvlucht de armen voor het lichaam en voer de lat pull-down uit door de balk voor het lichaam te brengen.
misvattingen
Sommige van de algemene misvattingen over lichaamsbeweging kunnen leiden tot schouderinstabiliteit. Vermijd oefeningen met een groter bewegingsbereik, zoals de hierboven genoemde, als u ze zonder de aanbevolen aanpassingen doet. Terwijl sommige mensen geloven dat een groter bewegingsbereik helpt de schouder te versterken en te versterken, is de spier op zijn zwakst wanneer de spier zich in een volledig uitgerekte positie bevindt. Het toevoegen van gewicht aan deze gecompromitteerde positie kan resulteren in tranen of instabiliteit. De toning-voordelen van het verhoogde bewegingsbereik zijn minimaal en vormen een ongunstige risico / rendementsverhouding.
Voorkomen van instabiliteit
Schouderinstabiliteit kan het gevolg zijn van een plotselinge val, een slag op de schouder of herhaaldelijk overmatig gebruik tijdens het uitvoeren van een slechte vorm en onjuiste houding-uitlijning. Een artikel getiteld "Genetic Causes of Joint Laxity," dat in de editie van Internal Medicine News van april 2008 werd gepubliceerd, werpt een extra licht op dit onderwerp. Volgens auteur Howard P. Levy kunnen sommige mensen, naast een genetische aanleg voor gezamenlijke laksheid, hypermobiliteit verhogen door bepaalde soorten rek- en yogamogelijkheden uit te voeren. Hypermobiliteit is een ongewenste omstandigheid, omdat het de integriteit van de gewrichten in gevaar kan brengen. Hoewel de voordelen van flexibiliteitsoefening algemeen bekend zijn, kunnen oefeningen die u buiten het natuurlijke bewegingsbereik van het gewricht brengen, instabiliteit veroorzaken. Wanneer u flexibiliteitsoefeningen kiest, selecteert u oefeningen die het bewegingsbereik verbeteren voor functionele, alledaagse activiteiten. Vermijd contorsie-achtige streken die meer geschikt zijn voor circusacts. Voer krachtoefeningen uit naast de flexibiliteitstraining.
Soorten oefeningen
Hoewel er verschillende soorten schouderstabiliteitsoefeningen zijn, zijn de oefeningen die interne en externe rotatie ondersteunen het meest effectief. Ze kunnen eenvoudig worden uitgevoerd met behulp van een weerstandsband die is bevestigd aan een beveiligd voorwerp. Houd voor interne rotatie de band vast met de hand die zich het dichtst bij de bijlage bevindt. Druk je elleboog tegen je middel. Begin met je onderarm in een hoek van 180 graden van je lichaam. Houd een stabiele elleboog, breng je onderarm naar de middellijn van je lichaam. Houd voor externe rotatie de band vast met de hand het verst verwijderd van het lichaam. Begin met de onderarm die in de richting van de middellijn is geroteerd en draai vervolgens je onderarm. Sets, herhalingen en trainingsschema's variëren afhankelijk van het advies van uw fysiotherapeut.
