Amfetaminezouten zijn stimulerende geneesmiddelen die het centrale zenuwstelsel of CNS prikkelen. Ze behoren tot de klasse van medicijnen voor amfetamine. Over het algemeen is bekend dat amfetamines het gedrag stimuleren, depressie verlichten, euforie opwekken, alertheid verhogen, eetlust verminderen, opwinding veroorzaken en vermoeidheid verminderen. Amfetaminezouten hebben een geschiedenis van prominente mishandeling die hun vele nuttige medische toepassingen overschaduwt.
Geschiedenis
De eerste amfetamine werd gesynthetiseerd in 1887, volgens "Drugs en menselijk gedrag", maar het was in 1927 - met de synthese van dl-amfetamine - dat de belangrijkste effecten van amfetaminen duidelijk werden. In de jaren dertig van de vorige eeuw begonnen amfetaminezouten medisch te worden gebruikt voor onderdrukking van eetlust en aandoeningen zoals astma, narcolepsie, depressie en hyperactiviteit, notities "Drugs en menselijk gedrag." In 1945 ging d-amfetamine, ook wel Dexedrine genoemd, op de markt voor gebruik als eetlustremmer. Het was tijdens deze periode dat ernstige amfetaminezoutmisbruik begon.
Misbruik in Amerika na 1945
Er was veel misbruik in Zweden in de jaren 1940 en in Japan in de jaren 1950, en opnieuw in de vroege jaren '70. In Amerika vond de bezorgdheid over misbruik pas na de oorlog plaats. Van studenten tot vrachtwagenchauffeurs tot zakenmensen en atleten, volgens de 'Drugs and Human Behavior' circuleerden miljarden amfetaminezouten in de jaren zestig. In de jaren '70 waren overheidsacties succesvol om druk uit te oefenen op de kanalen van de amfetaminevoorziening en nam het aantal misbruiken af. Het resulteerde echter in een overschakeling naar cocaïne, een ander stimulerend medicijn, merkt op "Drugs en menselijk gedrag."
Effecten op het CZS
Amfetamine geeft nieuw gesynthetiseerde dopamine en norepinephrine in het CZS vrij in grotere hoeveelheden dan van nature voorkomt, merkt "Drugs en menselijk gedrag." Dopamine heeft plezierige effecten en norepinephrine veroorzaakt opwinding en alertheid, volgens het National Institute on Drug Abuse. Amfetaminen zorgen er ook voor dat deze chemicaliën langer in het CNS blijven dan ze van nature zouden zijn, zodat hun effecten nog steeds voelbaar zijn. Bovendien remmen amfetaminen MAO of monoamineoxidase, wat de depressie verlicht, volgens 'Drugs en menselijk gedrag'. Een klasse antidepressiva die MAO-remmers worden genoemd, heeft hetzelfde effect.
Methode
Amfetaminezouten worden vaak oraal ingenomen en hun effecten hebben een duur van ongeveer zeven uur, tenminste in een van de vaak misbruikte vormen van MDMA of 'extase'. Receptamfetaminezouten omvatten Adderall, Dexedrine en Vyvance. Deze amfetaminezouten komen meestal in de vorm van tabletten die worden geperst uit een witachtig poeder. Amfetaminezouten kunnen worden gewijzigd om ze te laten snuiven, roken, inslikken of injecteren, merkt op "Drugs en menselijk gedrag."
Bijwerkingen van misbruik
De meest opvallende bijwerkingen van misbruik zijn agitatie, verwarring, hartkloppingen, verhoogde bloeddruk, tremoren, duizeligheid, vermoeidheid, slapeloosheid en hoofdpijn, volgens "Drugs en menselijk gedrag." De meest uitgesproken en ernstige bijwerking is een aandoening die 'amfetamine-psychose' wordt genoemd en die resulteert in paranoia, hallucinaties en wanordelijk denken met afwisselende perioden van manie. Deze aandoening wordt vaker gezien bij injectie dan bij oraal gebruik bij chronische gebruikers, volgens 'Drugs en menselijk gedrag'.
overwegingen
Amfetaminezouten zijn en worden nog steeds misbruikt. Er zijn echter enkele significante klinische toepassingen voor amfetaminezouten. Het meest opvallende is dat volgens het National Institute on Drug Abuse amfetaminezouten worden gebruikt voor de behandeling van aandachtstekorten en hyperactiviteitsstoornissen, of ADHD.
