Calcium is het meest voorkomende mineraal in het lichaam. Voor een gemiddelde volwassene zijn er ongeveer 15 g calcium voor elke 1 kg lichaamsgewicht. Dit komt neer op ongeveer 1 kg totaal calcium voor een volwassene van gemiddelde grootte. Negenennegentig procent van dit calcium zit in het bot. Het menselijk lichaam vereist een zorgvuldig uitgebalanceerd samenspel van dagelijkse inname van calcium en uitscheiding van calcium in de urine om een normaal totaallichaamscalcium te behouden.
Normale niveaus
In tegenstelling tot het totale calciumgehalte in het lichaam, varieert het gemeten serumcalcium van slechts 8,5-10,5 mg / dL. Dit komt omdat de overgrote meerderheid van de calciumvoorraden in het lichaam zijn opgesloten in de botten. Een slechts bescheiden afwijking in dit relatief smalle bereik van normale serumcalciumspiegels zal resulteren in de tekenen en symptomen van hyper- of hypocalciëmie, stelt "Ganong's Review of Medical Physiology."
functies
Pond voor pond, de overgrote meerderheid van het calcium in het lichaam functioneert als kracht en ondersteuning voor het skelet. Het is de aanwezigheid van calcium waardoor botten wit lijken op een röntgenfoto. De relatief kleine hoeveelheid calcium die in het serum en in de cellen van het lichaam circuleert, dient een aantal elektrochemische functies. Met name calcium is noodzakelijk voor spiercontractie en verschillende soorten neurochemische signaaltransductie.
homeostase
De balans van calcium in het serum wordt gehandhaafd door de werking van parathyroïd hormoon, oftewel PTH. PTH wordt uitgescheiden door de bijschildklier als reactie op lage serumcalciumspiegels. Deze homeostase verhoogt de calciumspiegels door de afbraak van botten en de vrijgave van de mineraalopslag te stimuleren. Het verhoogt ook de resorptie van calcium door de nieren en de opname van calcium door de darm. Verhoogde calciumspiegels stimuleren het hormoon calcitonine om de afbraak van botten te remmen, wat resulteert in een grotere opslag van calcium in het skelet.
hypercalciëmie
Verhoogde niveaus van calcium in het serum of hypercalciëmie zijn meestal asymptomatisch totdat het calciumniveau boven 12 mg / dL komt. De meest waarschijnlijke oorzaken zijn een verhoogd parathyroïde hormoon of kanker. Volgens "Tintinalli's Emergency Medicine" zijn de symptomen van hypercalciëmie vaag en kunnen ze gegeneraliseerde zwakte, verwardheid, botpijn, hartritmestoornissen, gewichtsverlies en nierstenen omvatten. Behandeling draait om rehydratatie en medicijnen om de eliminatie van calcium door de nier te verhogen en de mobilisatie van calcium uit de botten te verminderen.
hypocalciëmie
Lage serumcalciumspiegels, stelt 'Harrison's Principles of Internal Medicine', worden meestal alleen gevonden bij ernstig zieke patiënten die mogelijk nierfalen, shock of sepsis hebben. Ze kunnen ook worden veroorzaakt door een verscheidenheid aan medicijnen, zoals diuretica en middelen tegen epilepsie. Een klassiek initieel symptoom van hypocalciëmie is een tintelend gevoel rond de mond of in de vingertoppen. Het kan spiertrekkingen van de spieren veroorzaken wanneer het wordt gestimuleerd, zoals tijdens een bloeddrukmeting. De behandeling is meestal net zo eenvoudig als het nemen van orale calciumsuppletie.
