Sprinten is een explosief, anaëroob proces. Goede reserves van spierglycogeen zijn van cruciaal belang voor Olympische sprinters, dus krachttraining, plyometrie en optimale voeding zijn nodig om resultaten van wereldklasse te behalen in de 100 m, 200 m en 400 m races. Speciale nadruk wordt gelegd op het trainen van de quadriceps, bilspieren, hamstrings en kuiten, samen met een sterke kern om beweging te helpen stabiliseren. Op een niveau van wereldklasse is elke atleet anders en krijgt een geïndividualiseerde workout.
Het is meer dan sprinten
Sprinters moeten in de praktijk sprinten, van de startblokken exploderen, 100 meter in een rechte lijn rennen, elke bocht perfect maken, op het einde versnellen naar de band en dit alles met maximale efficiëntie doen. Sprinters van het Amerikaanse Olympische team spenderen hun training onderverdeeld in hardlopen om cardio-capaciteit te bouwen, krachttraining om spieren op te bouwen, plyometrics om bewegingsbereik en explosiviteit te vergroten, en rusttijd. Het is een voltijdse baan.
hardlopen
Sprinters moeten handen hebben zoals bladen, een rechte torso en vooruitkijken. Sprinters brengen veel oefeningen door die in stappen van een halve en driekwart tempo worden uitgevoerd, in repetitieve sets. Een typische oefening is een dynamische warming-up, een of twee rondjes om te ontspannen, traplopen en vervolgens af te stellen. Videoband van de atleet die sprintafstanden uitoefent, toont de plaatsing van het hoofd, de romp en de armen, wat van cruciaal belang is om de weerstand te verminderen. Olympische hoopfiguren zullen de dag doorbrengen met het beoefenen van drie verschillende tijden, met maaltijd- en rustpauzes.
Blocks
Een Olympische sprinter gebruikt het blok om de billen onder een hoek van 90 graden te plaatsen ten opzichte van de kuiten, tenen en bal van de voet op het blok en de hielen af, naar beneden en naar voren gericht. Wanneer het startschot uitgaat, trekken de bilspieren en de hamstrings samen en duwen de sprinter over de baan, de eerste twee of drie passen bevinden zich nog steeds in deze neergelaten positie, waarna het lichaam in volledig uitgestrekte beweging omhoog gaat en de benen opstaan. Oefenen met de blokken gebeurt meestal twee keer per week gedurende 10 of 20 herhalingen per sessie.
Gewichtstraining
Olympische sprinttrainingen nemen krachttraining op ten minste twee dagen per week, en meestal drie dagen per week. De kernsterkte en stabiliteit zijn net zo belangrijk als de beensterkte. In het laagseizoen tillen veel sprinters zwaardere gewichten om spieren op te bouwen. Drie sets van acht tot tien herhalingen komen vaak voor, en tijdens het seizoen ligt de nadruk op lichtere gewichten met hogere herhalingen, zoals drie tot vier sets van 15 herhalingen. De meeste sprinters rennen niet op de baan op gewichtsdagen, of slechts licht.
Plyometrics en stretching
Rekken tijdens je afkoeling is net zo belangrijk als snel werken. Plyometrics zijn populair. Omdat olympische sprinters lange benen nodig hebben, is bokspringen populair, net als springtouw, springen en springen door een patroon om de enkelkracht te versterken. Plyometrische trainingen worden meestal uitgevoerd als onderdeel van de opwarming op de baan of in de gewichtsruimte. Dynamisch stretchen is onderdeel van elke warming-up en statische stretching tijdens het afkoelen.
