Hoewel loodaccu's een betaalbare en efficiënte stroombron zijn, doen ze vragen rijzen over het milieu en de menselijke gezondheid. Hoewel recycling van autobatterijen een van de meest succesvolle recyclage-industrieën is, komt een percentage van de batterijen toch op stortplaatsen terecht en hoewel fabrikanten zich bewust zijn van deze zorgen, worden ze nog steeds vaak geprefereerd door fabrikanten vanwege de lage kosten van hun productie.
Hoofdvervuiling
Volgens Environment, Health and Safety Online (EHSO) worden er elk jaar bijna 99 miljoen lood-zuuraccu's geproduceerd. Elk van deze bevat 18 pond lood en een pond zwavelzuur. Hoewel EHSO opmerkt dat 90 procent van de lood-zuurbatterijen worden gerecycled, komen de niet-zure batterijen op stortplaatsen terecht, waar ze kunnen lekken in de omliggende bodem en lucht. Dit creëert een blootstellingsgevaar. Lood is zeer giftig voor mensen en kan de hersenen en de nieren beschadigen, uw gehoor aantasten en aanzienlijke leerstoornissen bij kinderen veroorzaken.
Zwavelzuur
Zwavelzuur kan het watersysteem binnendringen en bijdragen aan zure regen, volgens een rapport van 6 augustus 2002 door de Environmental Protection Agency (EPA). Omdat dit zuur door het ecosysteem stroomt, vormt het verschillende gevaren voor het dier- en plantenleven, maar ook voor de bodem. Binnen neerslag versnelt zwavelzuur het verval van structuren en verven, waardoor gebouwen en monumenten worden aangetast. Het veroorzaakt ook schade aan bomen en verzuurt meren en andere waterlichamen. In de atmosfeer zijn sulfaten onderdeel van de deeltjes die vrijkomen in de lucht, wat schadelijk kan zijn voor de volksgezondheid.
Problemen met vast afval
In een artikel van 7 juli 2007 in New Scientists wordt opgemerkt dat één recyclingbedrijf in Australië 60 tot 80 batterijen per dag van een enkele stortplaats haalt. Dit artikel schat dat een half miljoen autobatterijen jaarlijks alleen in Australië worden gestort op stortplaatsen. Naast de zorgen die worden opgeworpen door lekkende lood en zwavelzuur, komt het grootste deel van het plastic en andere componenten van een batterij samen om meer land te verbruiken, wat gebruikt zou kunnen zijn om mensen en natuurlijke ecosystemen te ondersteunen.
