De humerus is het lange bot dat zich bevindt tussen de elleboog en de schoudergewrichten in de bovenarm. De humerus bestaat uit drie verschillende anatomische delen: de proximale humerus, de schacht en de distale humerus. De proximale humerus maakt deel uit van het schoudergewricht en de distale humerus maakt deel uit van het ellebooggewricht. De schacht van de humerus kan breken als gevolg van trauma, inclusief vallen, ongevallen met motorvoertuigen, schotwonden en geboortetrauma. Sommige humerale schachtfracturen treden op als gevolg van een tumor in het bot; dit worden pathologische breuken genoemd.
De schacht van de humerus kan worden gebroken in de buurt van de schouder, bij de elleboog of tussen de schouder en de elleboog. De meeste humerusfracturen zijn gesloten verwondingen waarbij er geen breuk in de huid op de fractuurlocatie is. Wanneer de huid tijdens een breuk wordt gebroken, staat deze bekend als een open fractuur. Behandelingen voor humerusfracturen zijn meestal niet-operatief; sommige vereisen echter een operatie om de klinische uitkomsten te verbeteren.
Indicaties voor spalken
De meeste humerus-schachtfracturen worden behandeld met een initiële coaptatie, spalk gevolgd door ofwel een functionele beugel of een hangende arm. Indicaties voor chirurgisch herstel van humerus-schachtfracturen omvatten verwonding aan bloedvaten, ernstig letsel van zacht weefsel, een open fractuur waarbij bot de huid penetreert, een pathologische breuk en ernstige verplaatsing van de breukfragmenten. Fracturen van de proximale of distale humerus worden niet behandeld met coaptatiesplinting. Een orthopedisch chirurg of gekwalificeerde zorgverlener moet worden geraadpleegd over de behandeling van alle humerusfracturen.
Coaptatiesplint
Een coaptatiespalk is een "U-vormige" spalk die onder de oksel of armsinger wordt geplaatst, rond de elleboog wordt gewikkeld en eindigt bij de bovenkant van de schouder. De gehele lengte van het humerus-bot zit in de spalk. De spalk is zwaar opgevuld. Een coaptatiespalk wordt typisch 7 tot 10 dagen gebruikt, totdat een meer definitieve behandeling wordt uitgevoerd, zoals met een functionele brace, cast of chirurgie. Patiënten dragen een tilband om te helpen met comfort nadat de coaptatiespalk is aangebracht.
versterking
Functionele verkwikking wordt meestal 7 tot 10 dagen na de humerus-schachtfractuur toegepast, maar kan ook een eerste optie voor behandeling zijn. Functionele versteviging en een ophanging zijn de definitieve niet-operatieve opties voor het beheer van humerus-schachtfracturen. De spanning op de fractuurbrace kan worden aangepast om de uitlijning van de breukfragmenten te helpen verbeteren. De functionele beugel strekt zich uit van net onder de schouder tot net boven de elleboog om over de humerus te liggen. Het laat wel enige beweging toe op de plaats van de fractuur tijdens de heling. De functionele beugel maakt schouder- en elleboogbewegingen mogelijk, waardoor het bewegingsbereik van deze gewrichten tijdens het genezingsproces van de fractuur behouden blijft.
Tijdsspanne
Dr. Augusto Sarmiento, een orthopedisch chirurg aan de Universiteit van Miami, schreef in 2000 een artikel in de "Journal of Bone and Joint Surgery" over de effectiviteit van functionele versteviging van humerus-as fracturen. Een totaal van 922 patiënten met humerus-schachtfracturen namen deel aan een studie uitgevoerd door Sarmiento, die ontdekte dat de gemiddelde tijd tot genezing voor een humerus-schachtfractuur 11,5 weken was, met een genezingsbereik van 5 tot 22 weken. De studie toonde aan dat functionele bracing een definitieve manier was om humerus-schachtfracturen te behandelen.
Bijwerkingen
Bijwerkingen van humerus-schachtfracturen behandeld met niet-operatieve werkwijzen omvatten niet -union, malunion, niet-resolutie van een radiale zenuwverlamming en infectie. Vasculaire letsels die werden opgemerkt tijdens de eerste keer van de operatie worden operatief behandeld. Nonunion verwijst naar geen tekenen van genezing van de fractuurplaats. Malunion verwijst naar een slechte en onvolledige genezing van de fractuur. Enige misvorming van de humerus is een acceptabel klinisch resultaat. De radiale zenuw kan gewond raken op het moment van verwonding of tijdens het post-fractuurbeheer. Ongeveer 90 procent van de patiënten met een radiale zenuwparalyse herstelt zich binnen 4 tot 6 maanden, volgens het 'Handbook of Fractures'.
