Spaar- en kredietverenigingen en commerciële banken bieden beide basisbankdiensten aan klanten, waaronder chequeboekjes, betaalkaarten en leningen en deposito's. Echter, commerciële banken bedienen doorgaans grotere klanten dan spaar- en kredietverenigingen, en zij hebben de neiging om meer met bedrijven te werken dan met individuen. Aangezien de twee soorten banken klanten bedienen met verschillende behoeften, worden ze gereguleerd door twee verschillende federale regelgevende instanties.
De rol van regelgevers
Ongeacht het specifieke bureau dat erbij betrokken is, is het de taak van elke regulerende bank om ervoor te zorgen dat banken financieel gezond zijn en handelen in overeenstemming met wetten die zijn ontworpen om klanten te beschermen. Met name moeten banken aan bepaalde minimumkapitaalvereisten voldoen om in bedrijf te blijven en kunnen ze het publieke vertrouwen niet bedriegen of anderszins schenden.
Voorbeelden van regulators
Het Bureau van de Comptroller of the Currency (OCC) is verantwoordelijk voor het bewaken en controleren van alle nationaal gecharterde handelsbanken, terwijl het Office of Thrift Supervision (OTS) toezicht houdt op alle spaar- en kredietverenigingen. De twee toezichthouders zijn qua functie en verantwoordelijkheid vergelijkbaar, maar het OCC heeft een breder mandaat.
Vergelijkbare bankfuncties
Commerciële banken en spaar- en kredietverenigingen lijken het meest op de basisbankdiensten die zij aanbieden. Beide soorten instellingen accepteren deposito's van beleggers in ruil voor een belofte van bewaring en, meestal, een rentebetaling. Van deze deposito's verstrekken beide soorten banken leningen, die aan beleggers worden verstrekt in ruil voor de belofte van terugbetaling van hoofdsom met rente. Een van de belangrijkste bronnen van inkomsten voor alle bankinstellingen is de renteverschillen tussen het tarief dat zij op leningen verzamelen en het tarief dat zij op deposito's betalen.
Spaar- en Leenmandaat
Volgens de OTS zijn spaar- en leningen door het charter vereist om ten minste 70 procent van hun vermogen in woninghypotheken en hypothecaire zekerheden te hebben. Wat dit betekent is dat een spaar- en kredietinstelling zich moet richten op lokale en regionale bedrijven in plaats van nationale of internationale klanten. De hele reden voor de ontwikkeling van een spaar- en leensector, ook wel de zuinigheidsindustrie genoemd, was om leningen aan residentiële klanten te verstrekken, waardoor het volledige bedrijfsonderdeel van de meeste spaar- en kredietverenigingen is afgestemd op de behoeften van lokale klanten.
Commercieel bankieren
In tegenstelling tot spaargelden en leningen is een commerciële bank doorgaans een grote, multinationale onderneming die zich richt op zakelijke leningen en diensten, zoals bouw- of uitbreidingsleningen, in plaats van op woonhypotheken. Daarnaast hebben grote commerciële banken vaker ongedekte leningen, zoals creditcards, dan spaar- en kredietverenigingen. Terwijl commerciële banken woninghypotheken mogen aanbieden, richten ze zich meestal meer op de behoeften van regionale, nationale en internationale bedrijven.
