De ziekte van Parkinson is een progressieve aandoening van het zenuwstelsel die invloed heeft op beweging en andere belangrijke functies zoals denken en slapen. Volgens de Amerikaanse gezinsarts van februari 2013 heeft ongeveer 1 procent van de Amerikanen ouder dan 60 jaar en tot 4 procent ouder dan 80 jaar de ziekte van Parkinson. De klassieke bewegingssymptomen van de ziekte van Parkinson omvatten tremor of trillen; vertraagde beweging; stijfheid of spierstijfheid; en houdingsinstabiliteit of slechte balans. Hoewel symptomen kunnen reageren op een behandeling met medicatie of een operatie, verergert de ziekte na verloop van tijd en is er momenteel geen genezing beschikbaar.
Veranderingen in de hersenen
Om redenen die niet worden begrepen, verliezen mensen met de ziekte van Parkinson geleidelijk cellen in meerdere specifieke gebieden van de hersenen. De bewegingssymptomen zijn gerelateerd aan verlies van hersencellen in een gebied genaamd de substantia nigra, dat de chemische boodschapper dopamine maakt. Verlies van hersencellen die andere chemische signalen maken, zoals serotonine en norepinefrine, kan leiden tot de andere, niet-bewegingsverschijnselen van de ziekte.
Bewegingssymptomen
De symptomen van de ziekte van Parkinson kunnen variëren van persoon tot persoon. Ze zijn vaak slechter aan de ene kant van het lichaam. Trillen of trillen kan de ledematen of het gezicht aantasten en treedt in rust op. Vertraagde beweging, bekend als bradykinesie, resulteert in verminderde gezichtsuitdrukking en in totaal minder spontane bewegingen. Bradykinesia maakt het moeilijk om alledaagse activiteiten uit te voeren zoals het knopen van kleding en resulteert in een langzame, schuifelende wandeling. Spierstijfheid of stijfheid kan pijn veroorzaken, omdat spieren in de nek, romp en ledematen niet normaal ontspannen als ze niet worden gebruikt. Posturale instabiliteit verwijst naar een evenwichtsprobleem dat ertoe kan leiden dat iemand gemakkelijk achteruit kan vallen. Andere symptomen kunnen 'bevriezen' of stoppen zijn, net zoals iemand op het punt staat een stap voorwaarts te maken, en dystonie - een onvrijwillige (en vaak pijnlijke) samentrekking van spieren.
Niet-bewegingssymptomen
Mensen met de ziekte van Parkinson lijden aan een groot aantal niet-bewegingsproblemen die hun kwaliteit van leven sterk beïnvloeden. Volgens de Amerikaanse Family Physician van februari 2013 ontwikkelt 60 procent van de mensen met de ziekte van Parkinson dementie - een ernstige aandoening van geheugen, persoonlijkheid en denken - binnen 12 jaar na de diagnose. Andere symptomen kunnen hallucinaties zijn (dingen zien die er niet zijn), vermoeidheid, slaapproblemen, pijn, urinaire en seksuele problemen, lage bloeddruk bij staan, slikproblemen en kwijlen. Sommige symptomen kunnen jaren voordat de bewegingssymptomen optreden beginnen, bijvoorbeeld verminderde reukzin, constipatie, depressie en REM-slaapgedrag, waarbij een persoon levendige of enge dromen uitbeeldt.
Behandeling
Een van de belangrijkste kenmerken van de ziekte van Parkinson is verbetering van de symptomen na het innemen van carbidopa-levodopa (Sinemet, Parcopa). Carbidopa-levodopa wordt in de hersenen omgezet in dopamine, waardoor een deel van de verloren dopamine wordt vervangen. Vertraagde beweging, stijfheid en tremor kunnen verbeteren met carbidopa-levodopa, maar evenwichtsproblemen reageren minder goed. De behandeling wordt over het algemeen gestart als de symptomen het functioneren van een persoon verstoren. Er zijn andere soorten medicijnen beschikbaar die de hersenen helpen om dopamine effectiever te gebruiken en erop te reageren. Maar na verloop van tijd werkt medicatie minder goed en ervaren mensen 'off'-periodes - een abrupte terugkeer van hun symptomen. Ze kunnen ook dyskinesieën ervaren - abnormale onwillekeurige bewegingen - veroorzaakt door de medicijnen. Voor sommige mensen in deze situatie kan chirurgie om "diepe hersenstimulators" te implanteren verlichting bieden. Andere benaderingen, zoals fysieke en logopedie, kunnen nuttig zijn. Uiteindelijk ontwikkelen de symptomen zich bij alle mensen met de ziekte van Parkinson, wat leidt tot een verhoogd risico op overlijden.
