Invoering
Hoewel het proces van ademhaling vrij complex is, is het in elementaire termen proces van uitwisseling van kooldioxide voor zuurstof. De ademhalingssnelheid is het aantal ademhalingen dat per minuut wordt genomen. De manier waarop het ademhalingssysteem op lichaamsbeweging reageert, verschilt van persoon tot persoon en ook door de activiteit die wordt uitgevoerd. Andere factoren, zoals cardiovasculaire conditie, huidige gezondheidstoestand, leeftijd en zelfs geslacht, hebben invloed op de ademhalingsfrequentie, zowel in rust als tijdens inspanning.
Onbeweeglijk
In rust trekken het diafragma en de intercostale spieren (spieren tussen de ribben) samen en breiden uit met elke ademhaling. Elke ademhaling zet uit en trekt de thoracale holte samen, de ruimte tussen de ribben en de wervelkolom. Tijdens inhalatie neemt het volume van de thoraxholte toe als lucht in de longen stroomt. Wanneer de lucht wordt verdreven, neemt het volume af als lucht uit de longen wordt geperst. Bij elke ademhaling wordt lucht in de longen gebracht en worden zuurstof en koolstofdioxide uitgewisseld. Zuurstof wordt meegesleept in de rode bloedcellen en koolstofdioxide wordt in de lucht uitgestoten. De uitwisseling van deze twee gassen vindt plaats zonder veel tamtam wanneer het lichaam in rust is. Wanneer de behoefte aan zuurstof tijdens de training echter toeneemt, kan de snelheid van de ademhaling dramatisch veranderen.
Tijdens het trainen
Naarmate de inspanning intensiveert en de behoefte aan verse zuurstof in het lichaam toeneemt, reageert de ventilatiesnelheid dienovereenkomstig. De metabolische bijproducten van lichaamsbeweging worden opgebouwd als gevolg van cellulaire ademhaling, en de hoeveelheid koolstofdioxide (CO2) in het systeem neemt ook toe als buffer tegen deze zure bijproducten. Naarmate de concentratie van CO2 toeneemt, reageert het lichaam door dieper te ademen en vaker om de CO2 te verdrijven. Werkspieren vereisen ook verse zuurstof. De snelheid van de ademhaling neemt ook toe om de zuurstoftoevoer naar de bloedbaan te vergemakkelijken, waar het vervolgens wordt getransporteerd naar de werkende spieren.
Verbeteringen op lange termijn
Bij voortgezette duurtraining wordt het lichaam efficiënter in het gebruik van zuurstof en wordt het lichaam van metabole bijproducten ontdaan. Werkspieren worden vaardiger in het extraheren van verse zuurstof uit het bloed. Het pulmonale systeem past zich ook aan en verbetert het vermogen om zuurstof uit de lucht naar de bloedbaan over te brengen en koolstofdioxide weg te voeren. Dientengevolge neemt de snelheid van de ademhaling tijdens de training af bij aanhoudende cardiovasculaire training. In de loop van de tijd, en met een consistente training, zul je merken dat dezelfde loop van 1 mijl die je in de eerste weken van de training naar lucht liet happen, veel minder kortademigheid veroorzaakte naarmate je fitder werd.
