Overzicht
Fabrikanten vertrouwen op chloorbleekmiddel om papierpulp en andere materialen tijdens het productieproces wit te maken. Chloorbleek speelt ook een belangrijke rol bij de behandeling van afvalwater en wordt in veel huishoudelijke reinigingsproducten gebruikt. Helaas vormt chloor ook een aanzienlijk risico voor het milieu en werd het zelfs tijdens de Eerste Wereldoorlog als chemisch wapen gebruikt. Veel landen hebben chloor tegen chloor verboden of het gebruik ervan beperkt in een poging het milieu en de menselijke gezondheid te beschermen.
Watervervuiling
Fabrikanten die chloor gebruiken, geven het vaak af in lokale waterlichamen, samen met ander vloeibaar industrieel afval. Zodra het het water bereikt, reageert chloor met andere mineralen en elementen om een groot aantal gevaarlijke gifstoffen te vormen. Deze gifstoffen, waaronder dioxines, furanen en PCDD's worden vaak aangeduid als "persistente organische verontreinigende stoffen" omdat ze in het water of in de bodem blijven hangen en vele jaren nodig hebben om te verdwijnen. Greenpeace noemt dioxine een van de gevaarlijkste chemicaliën die de wetenschap kent, en waarschuwt dat het een bijdrage kan leveren aan kanker, endocriene aandoeningen en andere ernstige gezondheidseffecten. De West Virginia University Extension verbindt ook op chloor gebaseerde verbindingen, zoals dioxines, met een laag aantal zaadcellen, testiculaire kanker en borstkanker vanwege hun vermogen om menselijke hormonen na te bootsen.
Gevolgen voor de populaties van wilde dieren
Volgens de West Virginia University Extension vormen bijproducten van chloorbleek een significant risico voor de lokale populaties van wilde dieren en zijn ze in verband gebracht met kanker bij proefdieren. Dioxines waren verantwoordelijk voor de decimering van de kale adelaarsbevolking in het midden van de 20e eeuw en blijven het aantal vis- en vogelsoorten in de buurt van de Grote Meren verminderen. Het Wereld Natuur Fonds waarschuwt ook dat deze chloorbijproducten mutaties, steriliteit en zelfs extinctie bij in het wild levende dieren kunnen veroorzaken.
Een van de belangrijkste problemen met chloor door chloor is de persistentie ervan. Zelfs lage niveaus die vrijkomen in de lucht- en watervoorraden zullen zich na verloop van tijd ophopen en kunnen op de lange termijn gezondheidsrisico's opleveren. West Virginia State University Extension wijst op de gevaren van biovergroting. Ten eerste verbruiken micro-organismen chloorbijproducten in grond of water. Deze organismen dienen als voedsel voor grotere soorten en naarmate je verder gaat in de voedselketen, is elke soort onderhevig aan een steeds hogere accumulatie van toxines.
Luchtvervuiling
Fabrieken die afhankelijk zijn van chloor, stoten ook gifstoffen uit in de lucht tijdens de ventilatie- en uitlaatprocessen. Sommige chloor en aanverwante bijproducten blijven in de lucht, waar ze bijdragen aan luchtvervuiling. Volgens de Reach for Unbleached Foundation kunnen deze gifstoffen bij inhalatie ernstige irritatie van de luchtwegen op de lange en de korte termijn veroorzaken. Ze kunnen ook bijdragen aan problemen met het immuunsysteem, het bloed en het hart.
Bijproducten van bijproducten van chloor in de lucht bereiken uiteindelijk de atmosfeer van de aarde en de ozonlaag. Volgens Audubon Magazine is chloorbleekmiddel gekoppeld aan afbraak van de ozonlaag, wat verreikende milieueffecten heeft in termen van opwarming van de aarde.
