Sucrose, dextrose en maltodextrine zijn gangbare ingrediënten in verpakte en bereide voedingsmiddelen. Sucrose is tafelsuiker; dextrose is een andere naam voor de gewone suiker, glucose. Maltodextrine is gemaakt van zetmeel en behoudt veel van de chemische eigenschappen van zetmeel. Alle drie zijn koolhydraten die je cellen op dezelfde manier beïnvloeden en door het lichaam voor dezelfde dingen worden gebruikt.
sucrose
Sucrose is een disaccharide, een koolhydraat gemaakt van twee kleinere suikereenheden, monosacchariden genaamd, legt Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham in hun boek "Biochemistry." De specifieke monosacchariden die chemisch binden om sucrose te vormen, zijn fructose, of fruitsuiker en glucose, een van de meest voorkomende moleculen - en de meest voorkomende koolhydraten - die in de natuur worden aangetroffen.
dextrose
Dextrose is een andere naam voor glucose, ook een suiker. Het smaakt niet zo zoet als sucrose omdat sucrose ook fructose bevat, dat veel strakker bindt aan de zoetheidsreceptor in de menselijke mond dan glucose. Ongeacht de zoetheid bevatten zowel dextrose als sucrose vier calorieën per gram. Dextrose is een populair ingrediënt in veel verpakt voedsel omdat het kan worden gemaakt van zetmeel, terwijl sucrose moet worden geëxtraheerd uit sucrose-rijke planten, zoals suikerriet.
maltodextrine
Maltodextrine, zoals dextrose, komt van zetmeel. Het is een polysaccharide, gemaakt van vele monosaccharide-eenheden, die allemaal glucose zijn. Maltodextrine heeft geen specifieke chemische formule; moleculen van deze stof kunnen uit twee tot ongeveer 20 glucose-eenheden bestaan. Niet zo zoet als glucose, maltodextrine is zoeter dan zetmeel omdat kleinere moleculen van maltodextrine kunnen binden aan de zoetheidsreceptor, hoewel grotere maltodextrinemoleculen dit niet kunnen. Het wordt gebruikt in voedingsmiddelen om zowel een zetmeelachtige textuur als een licht zoete smaak te geven. Net als andere suikers bevat maltodextrine vier calorieën per gram.
overwegingen
Je cellen gebruiken sucrose, dextrose en maltodextrine op dezelfde manier, hoewel je ze vanuit het spijsverteringskanaal op een andere manier oppakt. Dextrose vereist geen digestie, maar enzymen zijn nodig om u te helpen sucrose en maltodextrine te breken in hun monosaccharide-eenheden, die vervolgens kunnen worden opgenomen. Eenmaal in de cellen zorgen monosacchariden uit een van deze bronnen voor onmiddellijke energie. Als alternatief kunnen uw cellen ze transformeren in opslagmoleculen, zoals glycogeen of vet, voor gebruik tijdens periodes van vasten.
