Grieks-Romeins worstelen en freestyle wresting houden beide in dat je worstelt met een tegenstander, maar de twee sporten hebben hun verschillen. Hoewel het een oude klinkende naam heeft, ontstond in de 19e eeuw het Grieks-Romeinse worstelen in Frankrijk; de naam komt voort uit een verlangen om oude waarden te incorporeren. Worstelen in de vrije stijl, dat is afgeleid van catch-as-catch-can-worstelen, waarbij je bijna elke techniek kunt gebruiken om de schouders van je tegenstander op de grond te slaan, werd populair in de 19e eeuw in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië.
Benen
Bij freestyle-worstelen kunnen deelnemers hun benen gebruiken als zowel aanvallende als verdedigende wapens, wat niet is toegestaan in het Grieks-Romeinse worstelen. Bovendien kunnen freestyle-worstelaars proberen om een tegenstander naar de mat te brengen met een takedowning met één of twee poten, maar Grieks-Romeinse worstelaars kunnen hun tegenstanders helemaal niet onder de taille grijpen. Worstelaars in de twee sporten gebruiken dus significant verschillende technieken en strategieën bij het worstelen. Grieks-Romeinse worstelaars kunnen hun benen ook niet gebruiken om contact te maken met hun tegenstanders, waardoor het moeilijker wordt om een takedown te maken.
Begeleid naar de grond
Freestyle-worstelaars kunnen een tegenstander op de grond werpen en daarna weer contact met hem opnemen om een stok te houden. Een Grieks-Romeinse worstelaar moet echter contact houden met zijn tegenstander tijdens de takedown om het ruim te tellen. De scheidsrechter zal onmiddellijk een illegale greep stoppen als de twee het contact verliezen, waardoor het van vitaal belang is voor een Grieks-Romeinse worstelaar om zijn tegenstander naar de grond te begeleiden.
Een vlucht ontvluchten
De scheidsrechter zal freestyleworstelaars een vlucht nemen als ze het contact met een tegenstander weigeren om te voorkomen dat hij in de wacht gaat staan. Dit kan ook voorkomen bij Grieks-Romeins worstelen, maar die sport heeft regels om te vluchten van een greep op de grond. Omdat Grieks-Romeinse worstelaars een tegenstander onder de taille niet kunnen grijpen, moet de tegenstander voorkomen dat de aanvaller in die positie wordt geplaatst. Daarom, als een worstelaar op de grond terechtkomt vanwege de actie van zijn tegenstander, kan de gevallen atleet niet naar voren springen om te voorkomen dat hij vasthoudt. Deze actie zou de aanvallende worstelaar dwingen de dijen van zijn tegenstander te houden, hoewel hij in dit geval geen fout zou krijgen.
Besteld houden
Bij freestyleworstelen vindt het geordende ruim plaats wanneer een punt eindigt zonder dat een atleet een punt scoort. Een willekeurige trekking bepaalt welke worstelaar een voordeel krijgt. De verliezer van de trekking moet één been in het midden van de middencirkel plaatsen en het andere been buiten de cirkel. Dit geeft zijn tegenstander een duidelijke kans op een takedown, die de ronde in zijn voordeel zou scoren. Als de kansarme worstelaar geen punt opgeeft, wint hij de ronde. In het Grieks-Romeinse worstelen gaan de worstelaars om beurten naar de parterrepositie aan het einde van elke periode. Par-terre-positie vindt plaats met een worstelaar op handen en knieën in het midden van de cirkel en zijn tegenstander achter hem, hetzij staand of met één knie op de grond. De worstelaar die aan het einde van het staande gedeelte van de ronde leidt, krijgt meestal het eerste parterre-voordeel.
