Wanneer een vrouw ontdekt dat ze zwanger is, is het normaal dat een van de eerste dingen die ze zich afvraagt, is of haar baby zich normaal ontwikkelt en of haar zwangerschap riskant zal zijn. Hoewel zwangerschap een zeer natuurlijke gebeurtenis is die vaker dan niet plaatsvindt met minimale complicaties na diagnose, zijn er verschillende stadia van zwangerschap die toch een risico voor de baby vormen.
implantatie
Misschien is de meest risicovolle fase van de zwangerschap de periode tussen bevruchting - de ontmoeting van sperma en ei - en implantatie in de baarmoederwand. In feite geeft 'Discover', een tijdschrift voor wetenschap en technologie, aan dat maar liefst 60 tot 80 procent van de bevruchte eieren niet kan worden geïmplanteerd. In hun boek "You: Having A Baby", suggereren auteurs Michael Roizen, M.D. en Mehmet Oz, M.D., dat dit aantal astronomische faalcijfers van bevruchte eieren voor implantatie grotendeels te wijten kan zijn aan een misvormde bevruchting. Terwijl een ei meestal ongeveer 24 uur na de ovulatie overleeft en terwijl het sperma maximaal drie dagen in het lichaam van een vrouw kan leven, is er toch een klein tijdvenster waarin de bekleding van de baarmoeder het meest vatbaar is voor implantatie.
Embryonale fase
Gedurende deze periode is het ontwikkelende embryo erg gevoelig voor chemicaliën, toxines en veranderingen in de omgeving. Ongunstige invloeden, waaronder medicatie door de moeder, vitaminetekorten en abnormale maternale temperatuur, leiden tot geboorteafwijkingen. Drs. Roizen en Oz merken ook op dat tijdens deze periode genetische afwijkingen in het zich ontwikkelende embryo zich beginnen te vertonen en dat veel van deze genetische tekortkomingen tot een miskraam leiden. In "Hands Off My Belly" beweren Shawn Tassone, MD en Kathryn Landherr, MD dat terwijl miskramen geassocieerd met genetische afwijkingen onvermijdelijk zijn, goede moedervoeding en het vermijden van drugs, geneesmiddelen en alcohol helpt om orgaanschade en gerelateerde geboorteafwijkingen te voorkomen of Miskramen tijdens deze hoogrisico-periode van de zwangerschap.
Levering
Drs. Oz en Roizen merken op dat na het afronden van de ontwikkeling van organen, een groot deel van de rest van de zwangerschap relatief veilig is, althans in vergelijking. De bevalling van de foetus vormt echter een laatste uitdaging voor zowel moeder als kind. Lichamelijke complicaties die vaginale bevalling uitsluiten, kunnen het falen van de baby zijn om op tijd te dalen, kleine bekkengrootte in de moeder of grote hoofdomvang bij de baby. Elk van deze kan resulteren in langdurige bevalling die niet leidt tot bevalling, waarbij zowel moeder als baby worden gestrest en uiteindelijk culmineert in een keizersnede. Abnormale presentaties, zoals stuitliggingen waarbij de baby de voeten of de grond als eerste is, zijn ook riskant, beide omdat ze de bevalling kunnen vertragen en omdat ze de kans vergroten dat de navelstreng rond de nek van een baby wordt gewikkeld. Zorgvuldige monitoring tijdens de bevalling zorgt ervoor dat de bevalling normaal verloopt, en in moeilijke gevallen kunnen verloskundigen er eenvoudig voor kiezen om een baby chirurgisch te geven om verdere risico's te voorkomen.
