Hoewel baby's leren hoe ze met verschillende snelheden moeten spreken, leren bijna alle kleintjes hoe ze woorden en zinnen in een vergelijkbare volgorde moeten vormen, te beginnen met losse lettergrepen en naar meer complexe ideeën zoals gespannen tijd. In slechts een paar korte jaren gaat een kind helemaal niet meer uit tot het vormen van samenhangende zinnen volgens grammaticale regels. Dit proces wordt syntactische ontwikkeling genoemd.
Algemene informatie
Syntaxis verwijst naar de regels die worden gebruikt om woorden te combineren om zinnen te maken; syntactische ontwikkeling is de manier waarop kinderen deze regels leren. Syntactische ontwikkeling wordt gemeten met behulp van MLU, of gemiddelde lengte van uiting, wat in feite de gemiddelde lengte is van de zin van een kind; dit neemt toe naarmate een kind ouder wordt. Volgens het boek van Jean Berko Gleason, "The Development of Language," doorlopen kinderen de vijf stadia van syntactische ontwikkeling die Roger Brown in 1973 identificeerde. Kinderen ontwikkelen automatisch syntactische regels zonder expliciete instructie; ze leren het eenvoudig door naar anderen te luisteren die om hen heen spreken.
Fase I
In de leeftijd van 12 tot 18 maanden beginnen baby's gewoonlijk woorden te gebruiken om te communiceren, te beginnen met uitspraken van één woord, zoals 'meer', 'gaan' of 'hond'. Binnen een paar maanden na het uitspreken van hun eerste woorden, stap in fase I van syntactische ontwikkeling, twee woordcombinaties. Volgens Gleason bestaan deze primitieve zinnen meestal uit zelfstandige naamwoorden, werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden met een gebrek aan belangrijke grammaticale elementen.
Fase II
Terwijl kinderen door de vijf stadia van syntactische ontwikkeling gaan, worden hun zinnen langzamer. Volgens taalpatholoog Caroline Bowen beginnen kinderen grammaticale elementen te leren in fase II, meestal tussen de 28 en 36 maanden. De meeste peuters verwerven deze elementen in dezelfde volgorde, te beginnen met de huidige progressiviteit, dan de voorzetsels in en door.
Fase III
Bowen schrijft dat fase III de verwerving van onregelmatige verleden tijd woorden omvat, zoals "viel", gevolgd door het toevoegen van "s" aan bezittelijke bezittingen, dan het juiste gebruik van "te zijn" werkwoorden, zoals "zijn" versus "is." Deze fase gebeurt meestal tussen 36 en 42 maanden.
Stage IV
Stadium IV, dat tussen de 40 en 46 maanden duurt, omvat het begrijpen van artikelen, de reguliere verleden tijd (toegevoegd) en de tegenwoordige tijd van de derde persoon, zoals "Hij lacht." Peuters passen gewoonlijk algemene regels toe op alle woorden voordat ze leren onregelmatigheden. Een peuter zegt bijvoorbeeld vaak 'goed' of 'voeten' voordat hij zegt: 'ging' of 'voeten'. Maar dit toont begrip van de regels; het is een ander automatisch geleerd fenomeen.
Stage V
Vanaf 42 maanden bereiken kinderen fase V. Dit omvat het gebruik van weeën zoals "Ik ben" en "jij bent". Ze gebruiken onregelmatige tegenwoordige tijd van derden, zoals "zij heeft", en meer gecompliceerde gebruiken van " "werkwoorden zijn, zoals ze combineren met andere werkwoorden en samentrekkingen met hen vormen. Volgens Bowen hebben kinderen al deze stadia meestal met 52 maanden onder de knie en moeten ze in staat zijn om vier tot vijf woorden te vormen rond de leeftijd van vier.
