Het concept van "middelbare volwassenheid" is relatief nieuw, belangrijker gemaakt door het feit dat verbeterde medische technologie de gemiddelde levensduur heeft verlengd. De mate waarin middelbare leeftijd zorgt voor een verschuiving in je psychologische en sociale ontwikkeling - en of die verschuivingen positief of negatief zijn - hangt niet alleen af van je persoonlijkheid, maar van de houding van je samenleving tegenover leeftijd. In de jeugd-geobsedeerde cultuur van de Verenigde Staten, kan middelbare leeftijd ontmoedigend zijn, maar het hoeft niet zo te zijn.
Wanneer het begint
Of het nu precies midden in het leven is, mensen associëren meestal leeftijd 40 met het begin van middelbare leeftijd. Robert Atkinson, Ph.D., directeur van het Centre for the Study of Lives van de University of Southern Maine, wijst erop dat de 14e-eeuwse dichter Dante zich midden op zijn leven op 40-jarige leeftijd verklaarde, hoewel de levensduur in zijn tijd aanzienlijk korter was dan de dag van vandaag en stierf hij op 56-jarige leeftijd. Psychoanalyticus Carl Jung - die een revolutie teweegbracht in het concept van volwassen ontwikkeling - geloofde dat de menselijke psyche een grote verschuiving ondergaat tussen de 35 en 40 jaar.
Psychologische verschuivingen
Midden in het leven zijn Amerikaanse babyboomers aangetrokken tot psychologische extremen. Volgens 'The New York Times' hadden Amerikanen van 45 tot 54 jaar het hoogste zelfmoordcijfer, een statistiek die meestal wordt gehouden door mensen van meer dan 80 jaar oud. Echter, een 2008 Gallup telefoon peiling van meer dan 340.000 mensen vond dat die meer dan 50 jaar oud het hoogste gelukspercentage had. Het Institute of Aging van de University of Wisconsin meldde in 2004 dat mannen in het algemeen, en mensen van beide geslachten die getrouwd waren of uitgaande persoonlijkheden hadden, minder vatbaar waren voor depressie dan vrouwen in het algemeen of mensen die alleenstaand of verlegen waren.
Sociale verschuivingen
Mensen in hun tienerjaren en jaren '20 hebben de neiging om de hoogste stresspercentages te hebben, omdat zij zich zorgen maken over hun toekomst en de focus van hun leven beperkt houden om levensdoelen te bereiken. Op middelbare leeftijd, bij het bereiken of het opgeven van die doelen, kunnen sommigen zich naar binnen keren en geïsoleerd raken. Anderen zullen genieten van de vruchten van hun werk en zich naar buiten keren, nieuwe generaties helpen en een dieper inzicht in hun eigen waarde ontwikkelen. "Veel mensen raken meer afgestemd op interne gevoelens", schrijft Atkinson, "en erkennen een verlangen om anderen van dienst te zijn."
Het belang van verbondenheid
In een blogartikel uit 2010 voor de online versie van het blad 'Psychology Today', speculeert professor in de psychiatrie aan de Universiteit van Californië, Tamara McClintock Greenberg, dat de steeds veranderende technologie een rol kan spelen in de psychosociale ontwikkeling van de moderne middelbare leeftijd. Jongeren die zijn opgegroeid met online sociale contacten vinden ze mogelijk meer lonen dan mensen van middelbare leeftijd die dat niet hebben gedaan. "De realiteit is dat veel van onze mensen zich niet online verbonden voelen", schrijft ze. Een dergelijk gebrek aan connectie kan een meer ernstige depressie verklaren bij sommige mensen van middelbare leeftijd.
