De term pH is een maat voor de concentratie van waterstofionen in een verdunde oplossing. Het kan variëren van 0 tot 14, waarbij 7 een neutrale waarde aangeeft. Zuur water heeft een pH lager dan 7; alkalisch water, boven de 7. De gezondheidseffecten van pH op drinkwater hangen af van waar de pH binnen het bereik valt. Het U.S. Environmental Protection Agency, dat de pH classificeert als een secundaire drinkwaterstandaard, beveelt een pH-waarde tussen 6,5 en 8,5 voor drinkwater aan.
Oog- en huidirritatie
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn de gezondheidseffecten het meest uitgesproken in pH-extremen. Drinkwater met een verhoogde pH van meer dan 11 kan huid-, oog- en slijmvliezen irritatie veroorzaken. Aan de andere kant van de schaal veroorzaken pH-waarden van minder dan 4 ook irritatie als gevolg van de corrosieve effecten van lage pH-waarden. WHO waarschuwt dat extreme pH-waarden bestaande huidaandoeningen kunnen verergeren.
Heavy Metal-effecten
Behalve het onplezierige aspect van vies water, hebben lage pH-waarden doorgaans weinig negatieve gevolgen voor de gezondheid. Zuur drinkwater kan echter ernstige problemen veroorzaken door uitloging van zware metalen uit sanitaire systemen. De Water Systems Council, een non-profitorganisatie, waarschuwt dat deze toxische metalen stoffen zoals lood kunnen bevatten. Het New York State Department of Health legt uit dat blootstelling aan lood kan leiden tot tal van neurologische en reproductieve problemen, zoals epileptische aanvallen, gehoorverlies en miskramen. Inslikken van loodbesmette water is een manier waarop volwassenen aan dit toxine kunnen worden blootgesteld.
Maag-darmstoornissen
Uitloging van zware metalen veroorzaakt een domino-effect dat van invloed kan zijn op het maagdarmstelsel. Overmatige blootstelling aan zink door gecorrodeerde leidingen kan misselijkheid, braken of diarree veroorzaken. Overingestie van koper resulteert in vergelijkbare symptomen. Deze effecten zijn niet beperkt tot zware metalen; hoge pH-waarden leiden tot vergelijkbare aandoeningen bij gevoelige personen.
Verhoogde blootstelling aan contaminanten
Waterdieren in het wild hebben ook last van de effecten van pH-uitersten. Vissterfte treedt op als de pH-waarden onder de 4,5 dalen of boven de 10 stijgen, volgens een rapport van het Northeastern Regional Aquaculture Center aan de Universiteit van Maryland. Verschillende uitwendige krachten kunnen fluctuaties of extreme pH-waarden veroorzaken, waaronder gesteentedegradatie, zure regen, afvoer van afvalwater en koolstofdioxide.
De impact op oppervlaktewater is aanzienlijk, omdat meer dan 60 procent van de openbare watervoorziening afkomstig is van oppervlaktewaterbronnen, volgens de U.S. Geological Survey. Daarom, als vissen uitsterven als gevolg van lage pH, verhoogt dit de mogelijkheid van andere toxische effecten veroorzaakt door hoge ammoniakgehaltes, ziekteverwekkende bacteriën en parasieten.
