Advocaat Ronald Isaacs, een expert op het gebied van de rechten van de vader in kinderbijstandskwesties, zegt vragen en controverses over kinderbijstandbetalingen en de rechten van de ondertekenaars van die maandelijkse cheques, blijft een van de meest voorkomende en omstreden kwesties voor een paar die de voogdij over hun kind na scheiding. De ouder die kinderbijstand betaalt, heeft weinig "automatische" rechten. In bijna alle gevallen moeten eventuele "rechten" die zijn verleend naast de oorspronkelijke kinderbijslag, worden beoordeeld en door de rechtbank worden bevolen op basis van een incident voor incident.
Basis achter kinderbegeleiding
De meeste betalers van kindersteun zijn mannen, de vaders van kinderen geboren uit een huwelijk of relatie met de moeder van het kind, volgens Isaacs. Hoewel vrouwen die mannenhulp betalen geen onbekende manier zijn, krijgen de meeste vrouwen de voogdij over kinderen na een scheiding of breken ze uit elkaar. De rechter zal vervolgens de vader bevelen een percentage van zijn maandelijks inkomen in te leveren om te helpen zorgen voor de kinderen die in haar huis wonen. Deze wettelijke verplichting duurt voort totdat het kind 18 jaar is.
Welke Child Support Covers
De kinderbijslagbetalingen dekken een deel van de behoeften van het kind aan huisvesting, voedsel, medische zorg, onderwijs, kleding en algemeen welzijn, zoals transport en recreatie. Kinderbijslagbetalingen leveren idealiter geld op voor het kind alsof de ouder die kinderbijslag betaalt, nog steeds met het kind onder hetzelfde dak leeft. Het enige verschil is dat de ondersteuner van het kind elke maand één grote cheque aan de andere ouder schrijft - vertrouwend dat ze het besteedt aan het 'welzijn' van het kind.
Misbruik bij kinderen
Wat Isaacs en andere ondersteunende autoriteiten voor kinderen echter weten, is dat er vaak vragen over misbruik zijn bij de ondersteuning van kinderen, vragen die meestal voor de rechtbank komen. Bijvoorbeeld, de ontvanger van kinderbijstandsbetalingen mag het geld niet omgooien voor andere behoeften, zoals kleding voor zichzelf. Hulpverleners hebben het recht om ervoor te zorgen dat het betaalde geld bestemd is voor het welzijn van het kind, niet voor de levensstijl van de verzorgende ouder.
Mistige gebieden
Zelfs als geld dat wordt gegeven voor het welzijn van het kind ook rechtmatig ten goede komt aan de ontvanger van de kinderbijslag, kan het voor de ondersteuningsbetaler voor kinderen onaangenaam zijn. Installatie van satelliet-tv-diensten in het huis van het kind kan bijvoorbeeld wel of niet correct zijn. Live-in vriendjes kunnen ook genieten van huisvesting en eten - deels betaald door middel van kindercontrole. Misbruik van dit type kan woedend zijn, maar volgens Issacs hebben kinderbijstandbetalers niet het recht om "leefstijl" op te leggen aan de verzorgende ouder. Naar de rechter gaan is vaak het enige antwoord.
Recht om uitspraken te wijzigen
Betalers van kinderbijslag hebben niet het recht om betalingen te staken, betalingen in te houden of betalingen te weigeren van de bewarende ouder van het kind, ongeacht vermoedens van misbruik. In plaats daarvan moet de betaler hulp zoeken bij de rechtbank in de vorm van een wijziging van de oorspronkelijke kinderbijstandsorde of een nieuwe instructie waarbij de verzorgende ouder wordt opgedragen om te stoppen geld van het kind weg te leiden.
Recht op Visitations
De rechtbank stelt bezoekrechten vast op het moment van de echtscheiding. Toch klagen veel niet-verzorgende ouders die kinderbijslag betalen, dat hun voormalige echtgenoot deze regels niet respecteert. Wanneer dit gebeurt, zegt Issacs, betalen de betalers van kinderbijslag vaak niet meer in een poging om de ex-partner te dwingen de regels te volgen. Dit is een vergissing: alleen een rechterlijk bevel kan kinderbijstandsbetalingen stopzetten of verlagen. Issacs adviseert cliënten om naar de rechter te stappen om het bezoeksprobleem opgelost te krijgen - en door te gaan met het betalen van kinderbijstand, zoals in de tussentijd besteld. Het niet tijdig betalen van kinderbijslag kan leiden tot ernstige straffen, zoals verlies van rijbewijs en zelfs gevangenisstraf.
