Kleurenzicht
Er zijn twee verschillende soorten cellen in de ogen, de kegeltjes en de staven. De kegeltjes zijn de cellen die verantwoordelijk zijn voor het doorgeven van kleurenvisie aan de hersenen. Zoals InnVista uitlegt, zijn er drie verschillende soorten kegels: groen absorberend, rood absorberend en blauw absorberend. Kleuren worden in de hersenen geïdentificeerd door de relatieve activiteit van alle drie de soorten kegeltjes te onderzoeken. Wanneer gekleurd licht de pigmenten in de kegels raakt, genereert het een chemisch signaal. Dit signaal veroorzaakt dan een kleine elektrische stroom in de kegelcellen en enkele andere zenuwcellen in het netvlies, wat het begin is van het verzenden van kleurenbeelden naar de hersenen. Kegelcellen zijn geconcentreerd in het midden van het netvlies en zijn stevig geclusterd in een speciaal ooggebied dat de fovea wordt genoemd.
Nachtzicht
Staafcellen worden gebruikt voor omstandigheden met weinig licht. Ze hebben niet de mogelijkheid om kleuren te detecteren, maar ze kunnen signalen naar de hersenen genereren wanneer de hoeveelheid zichtbaar licht erg laag is. Zoals de School voor Diergeneeskunde in Virginia Tech uitlegt, wanneer licht staafcellen raakt, veroorzaakt het een verbinding genaamd rodopsine in de staafcellen om af te breken. Deze chemische verandering veroorzaakt een elektrisch signaal dat wordt gedetecteerd door andere cellen in de buurt die vervolgens de signalen naar de hersenen verzenden. Rodcellen bevinden zich meestal aan de buitenkant van het oog, wat betekent dat nachtvisie beter werkt met beelden die vanuit de hoek van het oog worden bekeken dan objecten die direct worden bekeken.
Signaaloverdracht
Signalen van de kegel- en staafcellen worden doorgegeven aan neuronen die uiteindelijk samenkomen om de optische zenuw te vormen. Sommige zenuwsignalen van elk oog worden naar de andere kant van de hersenen gestuurd op een deel van de optische zenuwen dat de optische chiasm wordt genoemd. Hierdoor kunnen signalen van beide ogen door de hersenen worden gebruikt om binoculair zicht te geven. Zodra de signalen naar de hersenen worden gestuurd, worden ze verwerkt door de visuele cortex, die zich in de achterkant van het hoofd bevindt. Dit deel van de hersenen neemt alle signalen uit het oog en verandert ze in beelden.
