Het humaan immunodeficiëntievirus - HIV - veroorzaakt het verworven immunodeficiëntiesyndroom of AIDS. U kunt vele jaren geïnfecteerd met HIV zijn en weinig of geen symptomen hebben vóór de ontwikkeling van AIDS. Mensen die HIV-geïnfecteerd zijn, kunnen het virus echter doorgeven aan andere mensen. Auteurs van een studie gepubliceerd in 2005 in het "Journal of Infectious Disease" meldden dat het hoogste percentage HIV-overdracht optreedt wanneer een persoon nieuw is geïnfecteerd maar niet positief test op HIV.
Vensterperiode
De "vensterperiode" bij HIV-infectie wordt gedefinieerd als de tijd tussen de eerste infectie met het virus en een positieve test voor HIV. De lengte van de vensterperiode is verschillend, afhankelijk van het type test dat wordt gebruikt. Een persoon is zeer besmettelijk tijdens de raamperiode omdat de HIV-virale telling zeer hoog wordt. Het aantal virussen of het aantal virussen in het bloed is verhoogd omdat het immuunsysteem geen immuunrespons tegen HIV heeft ontwikkeld. Omdat de meeste screeningtests de antilichamen tegen het hiv-virus detecteren - wat tijd kost om te produceren - wordt herhaald testen aanbevolen als de eerste test negatief is na een vermoedelijke blootstelling aan hiv.
Antilichaamonderzoek Testen op HIV
HIV-tests detecteren ofwel antilichamen die het geïnfecteerde individu heeft gemaakt tegen het HIV-virus of detecteren het virus zelf. De meeste initiële HIV-tests worden uitgevoerd met een laboratoriumtest die HIV-antilichamen detecteert. Naast de antilichamen kunnen sommige tests ook een eiwit van het HIV-virus, het p24-antigeen genaamd, detecteren. Het duurt ongeveer 25 dagen voordat het immuunsysteem van een individu het HIV-virus detecteert en er antilichamen tegen maakt. Gedurende de tijd voordat antilichamen worden gemaakt, zal een HIV-antilichaamtest negatief zijn, hoewel het virus aanwezig is. De detectie van antilichamen tegen HIV kan variëren van ongeveer 17 tot 29 dagen, volgens de Centers for Disease Control and Prevention.
HIV-RNA-tests
Sommige HIV-tests detecteren rechtstreeks het genetische materiaal of RNA van het virus. Zoals gemeld door het New York State Department of Health AIDS Institute, varieert de hoeveelheid HIV-RNA in de beginfase van HIV-infectie gewoonlijk van 100.000 tot meer dan 10 miljoen exemplaren van RNA per milliliter bloed. RNA van het HIV-virus kan worden gedetecteerd zo snel als 6 tot 12 dagen na blootstelling aan het virus en ongeveer 2 weken voordat antilichamen worden gemaakt. Tests die HIV-RNA detecteren, zijn echter erg gevoelig en duurder om uit te voeren, en ze worden meestal niet als screeningstests gebruikt.
Nieuw testprotocol dat vroege detectie verbetert
Op basis van een rapport uit 2013 van CDC is een nieuw testalgoritme voorgesteld om de detectie van vroege HIV-infectie te verbeteren. Dit is belangrijk om de verspreiding van HIV te voorkomen in een periode waarin een persoon mogelijk niet weet dat hij is geïnfecteerd en negatief kan testen voor het virus. Het nieuwe testprogramma maakt gebruik van screening- en bevestigende antilichaamtesten en HIV-RNA-tests in gevallen waarin de bevestigende antilichaamtest negatief is. Een negatieve bevestigende antilichaamtest komt relatief vaak voor in de eerste weken van een HIV-infectie. De toevoeging van RNA-testen zal helpen bij het verminderen van vals-negatieve HIV-tests.
