Weggelopen kinderen worden gedefinieerd als kinderen onder de leeftijd van achttien, het verlof naar huis met de bedoeling niet terug te keren. Het kind kan het huis alleen hebben verlaten of met een andere partij die geen ouder of voogd is. Veel staten hebben wetten over hoe om te gaan met weggelopen kinderen en de gevolgen voor hun daden.
Tegen de wet
Ieder kind dat minderjarig is en niet geëmancipeerd is en van huis wegloopt, wordt in sommige staten beschouwd als overtreden van de wet. Er zijn negen staten met weglatingswetten met betrekking tot minderjarigen. Deze staten zijn Georgia, Idaho, Kentucky, Nebraska, South Carolina, Texas, Utah, West Virginia en Wyoming, volgens de American Bar Association. In deze staten is weglopen van huis alleen illegaal als de persoon jonger is dan achttien jaar. De andere staten beschouwen een kind dat een huis verlaat niet als een wettig vergrijp, maar het kind kan worden opgedragen om voor een rechter te verschijnen om de reden voor het weglopen te bepalen.
Kind heeft toezicht nodig
Als een minderjarige vaak wegloopt, kunnen ze worden bestempeld als een gewone wegloper. Hiermee kunnen de rechtbanken bevelen dat het kind toezicht nodig heeft. Dit wordt bevolen omdat de rechtbank heeft bepaald dat de ouders niet in staat zijn om voor het kind te zorgen. Het kind dat behoefte heeft aan een supervisieproces wordt gebruikt in 34 staten, volgens de American Bar Association. Met dit programma kan het kind worden verplicht verplichte drugstesten te doen, boetes en straffen te krijgen en soms de rijprivileges van de tiener op te schorten.
In hechtenis genomen
Kinderen die worden geïdentificeerd als een wegloper, kunnen volgens Us Legal in hechtenis worden genomen door de juridische autoriteiten. Meestal brengen de autoriteiten de kinderen terug naar huis. Als de ouders ervoor kiezen de wegloper niet terug naar huis te nemen, kan het kind terecht bij de sociale dienst of een detentiecentrum, onderdak voor minderjarigen of een programma voor weglopers.
