Volgens 2105 gegevens van de Centers for Disease Control and Prevention is de ziekte van Alzheimer (AD) de zesde meest voorkomende doodsoorzaak in de Verenigde Staten. AD beschrijft een voortschrijdende degeneratie van de grijze hersenmaterie, die het denken, geheugen, beweging en sensatie regelt. De witte stof van de hersenen - het deel dat verantwoordelijk is voor de communicatie tussen hersengebieden - is ook beschadigd in de tijd van Christus. AD-gerelateerde hersenveranderingen beïnvloeden eerst de geheugencentra maar gaan door naar andere functionele gebieden van de hersenen. Terwijl mensen met AD kunnen sterven aan andere niet-gerelateerde aandoeningen, zoals een hartaanval, is de dood van AD meestal het gevolg van complicaties die verband houden met verlies van kritieke hersenfuncties.
Longontsteking en andere infecties
Longontsteking is de belangrijkste doodsoorzaak bij mensen met gevorderde AD. Naarmate de ziekte vordert, nemen de mogelijkheden om te lopen, rechtop te zitten en te slikken normaal af. Gebrek aan mobiliteit vermindert het vermogen van de longen om normale uitscheidingen op juiste wijze uit te zetten en te beheren, waardoor de gevoeligheid voor longontsteking toeneemt. Bovendien kan slecht gecoördineerd slikken voedsel, vloeistof en speeksel in de luchtwegen laten komen, wat een bijzonder agressieve vorm van longontsteking veroorzaakt. Longontsteking kan de laatste complicatie zijn, maar AD is de doodsoorzaak in deze situaties.
Andere infecties komen ook vaak voor bij mensen met gevorderde AD, die uiteindelijk tot de dood kunnen leiden. Veel voorkomende voorbeelden zijn urineweginfecties en ernstige huidinfecties, vaak door zweren of doorligwonden.
Uitdroging en ondervoeding
Moeite met slikken, verlies van interesse in eten, verminderd vermogen om zichzelf te voeden en onvermogen om honger of dorst te veroorzaken - die vaak voorkomen bij gevorderde AD - kan de inname doen afnemen tot onder het niveau dat nodig is voor een normale orgaanfunctie. Veel ernstige en uiteindelijk fatale problemen kunnen het gevolg zijn van uitdroging en ondervoeding, waaronder nierfalen, coma, de vorming van bedwonden, onvoldoende hartfunctie en verminderde weerstand tegen infecties.
Auto-ongelukken
Er zijn tegenstrijdige studies over het risico op dodelijke auto-ongevallen bij bestuurders met AD, maar het bewijs van verminderde rijvaardigheid is duidelijk, zelfs met vroege AD. Vrijwillige veranderingen in rijgedrag - zoals het vermijden van autorijden 's nachts en bij slecht weer, het verminderen van de snelheid, vasthouden aan bekende routes en het beperken van afstanden - kunnen die stoornis compenseren en het risico van een dodelijk auto-ongeluk vroeg in de loop van AD verkleinen . Mensen met AD en hun familieleden moeten echter de risico's van het blijven rijden met hun arts bespreken.
Val en heupbreuk
AD veroorzaakt onvastheid bij staan en lopen, wat het risico op vallen en zwaar letsel vergroot. Hoofdletsel als gevolg van een val kan fatale hersenbloeding of zwelling tot gevolg hebben. Valpartijen leiden meestal ook tot een heupfractuur. Een studie gepubliceerd in november 2011 in "Age and Ageing" wees uit dat heupfractuur 3 keer vaker voorkomt bij mensen met een AD ouder dan 50 jaar, vergeleken met personen in dezelfde leeftijdsgroep zonder de ziekte. De auteurs merkten ook op dat het risico op overlijden door een heupfractuur groter was bij mensen met AD.
Andere oorzaken
Mensen met geavanceerde AD vertonen vaak gedrag dat hen in potentieel levensbedreigende situaties kan brengen. Dwalen van huis en verdwalen, wat vaak voorkomt bij mensen met AD, kan leiden tot de dood als gevolg van blootstelling aan de elementen, ongevallen of kwetsbaarheid voor geweld. Geheugenproblemen kunnen ook leiden tot fatale in-huis-slachtoffers, zoals het in brand steken van het huis door een onbeheerde pot op het fornuis te laten staan.
Gereviewd en herzien door: Tina M. St. John, M.D.
