De USDA classificeert kwark in drie variëteiten, op basis van de hoeveelheid melkvet: gewone kwark, laaggeprijsde of met minder vet gevulde kwark en niet-vette of droge kwark. Hoewel de meest gezondheidsbewuste eters op zoek zijn naar de soorten met de laagste vetwaarden, worden zelfs de versies met een hoger vetgehalte nog steeds als een voedzaam voedsel beschouwd. Over het hele spectrum van het melkvetgehalte zijn er veel kwarkrassen, waaronder kleine wrongel, grote wrongel, slagroom, natriumvrij en lactosevrij, en een overvloed aan smaken, zoals ananas en bieslook. Deze veelzijdige kaas kan gewoon worden gegeten, met fruit, groenten, noten of muesli en kan zelfs worden gebruikt als een gezond alternatief in recepten variërend van lasagne tot dips tot enchiladas.
regelmatig
Standaardkwark moet volgens de USDA minimaal 4 procent melkvet bevatten. De meeste commerciële variëteiten die tegenwoordig op de markt zijn, hebben bijna exact of net iets meer dan 4 procent melkvet. Afhankelijk van het merk bevat een standaard 1/2-kop portie gewone kwark ongeveer 100 tot 120 calorieën, waarvan 40 tot 50 afkomstig zijn van vet. Dit komt overeen met 5 g, of ongeveer 8 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid totaal vet en ongeveer 3 g of 15 procent van de aanbevolen dagelijkse inname van verzadigd vet.
Vetarm of verlaagd vet
De USDA heeft geen strenge vetgehaltespecificatie voor kwarkassen met laag of verlaagd vetgehalte, en vermeldt alleen dat deze versies tussen 0,5 en 2 procent melkvet kunnen bevatten. Veel merken bieden één product aan de bovenkant van dit spectrum en een ander aan de onderkant, met verschillende toepassingen van de terminologie met betrekking tot vetgehalte. Soms wordt de term "verminderd vet" gebruikt om cottage kazen met 2 procent melkvet en "laag vet" te verwijzen naar kazen met 1 procent melkvet. Per half kopje portie levert een kwark met 2 procent melkvet ongeveer 90 calorieën, waarvan 20 uit vet, wat gelijk staat aan 2,5 g of 4 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor totaal vet en 1,5 g of 8 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid inname van verzadigd vet. Een type met 1 procent melkvet kan ook 90 calorieën bevatten, maar slechts 10 zijn afkomstig van vet, wat neerkomt op 1 g of 2 procent van de aanbevolen totale dagelijkse vetinname en 0,5 g of 3 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid verzadigd vet.
Niet-vet of droog wrongel
Hoewel de USDA officieel verwijst naar soorten kwark met minder dan 0,5 procent melkvet als 'droge wrongel', verkopen de meeste bedrijven deze producten als vet, omdat dat label misschien aantrekkelijker klinkt voor consumenten. In tegenstelling tot niet-vette melk, hebben niet-vette cottage-kazen geen dunnere consistentie dan hun tegenhangers met een hoger vetgehalte. Dergelijke soorten bevatten meestal 80 tot 100 calorieën, waarvan 0 tot 5 uit vet, wat neerkomt op een verwaarloosbare hoeveelheid van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor totaal vet en verzadigd vet.
Overeenkomsten en verschillen
Alle soorten kwark bieden een ruime dosis eiwit - meestal tussen 1/4 en 1/3 van de aanbevolen dagelijkse waarde voor de meeste mensen. Ze bieden ook ongeveer 10 procent van de aanbevolen dagelijkse inname van calcium. Met uitzondering van speciale versies met verlaagd natriumgehalte, zijn de meeste kwarkassen met natrium verzadigd, ongeacht het vetgehalte, dat 15 tot 20 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid natrium bevat. Eiwit en vet kunnen beide bijdragen aan gevoelens van volheid en verzadiging. Omdat alle soorten kwark eiwitrijk verpakt zijn, vullen ze voedingsmiddelen, maar die met een hoger melkvetgehalte kunnen zelfs meer verzadiging geven. Hoe groter het melkvetpercentage, hoe groter het totale aantal calorieën en ook het aantal cholesterol.
