Antioxidanten zijn verbindingen die gezonde cellen beschermen tegen schade door vrije radicalen, de moleculen die het vermogen hebben de DNA-structuur van uw cellen te veranderen en mogelijk tot ziekten kunnen leiden. Duizenden antioxidanten zijn geïdentificeerd, maar er zijn er verschillende die het meest voorkomen en bekend zijn. Onderzoek naar antioxidanten heeft zich gericht op hun vermogen om cellen te beschermen tegen de schade die leidt tot hartaandoeningen, kanker en andere ziekten die verband houden met veroudering.
Vitaminen C en E
De term antioxidant verwijst eigenlijk naar het vermogen van een stof om een elektron te doneren aan een vrije radicaal, wat vergelijkbaar is met een straatveger die een elektron uit een gezonde cel wil stelen. Van twee belangrijke vitamines, C en E, is aangetoond dat ze antioxiderende activiteit hebben. Vitamine C komt voor in veel soorten fruit en groenten, vooral citrusvruchten zoals sinaasappels en grapefruit, maar ook aardbeien, rode pepers, tomaten, broccoli en spinazie. Vitamine E komt voornamelijk voor in noten, zaden en oliën, waaronder tarwekiemolie, zonnebloempitten en olie, amandelen en pindakaas. Beide vitamines spelen een rol bij de immuunfunctie, maar onderzoek naar ziektepreventie heeft geen duidelijk voordeel laten zien voor het nemen van hoger dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden van beide.
Zink en Selenium
De mineralen zink en selenium, nodig in slechts sporenhoeveelheden in het menselijk lichaam, hebben ook antioxiderende eigenschappen. Onder hun vele belangrijke rollen helpen deze mineralen het immuunsysteem om bacteriën en virussen te bestrijden en ze zijn essentieel in de reproductie van DNA. Vis, gevogelte en vlees zijn goede bronnen van zink en selenium. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat personen met lagere niveaus van selenium een verhoogd risico hebben op kanker en hartaandoeningen; echter, het nemen van extra doses van het mineraal is niet gunstig gebleken.
Beta-caroteen, Lycopene en Luteïne
Carotenoïden zijn verbindingen die planten zoals tomaten, wortels, paprika's en watermeloen hun rode, oranje of gele kleur geven. Carotenoïden, waaronder beta-caroteen, lycopeen en luteïne, hebben ook antioxiderende activiteit. Een samenvatting van het onderzoek gepubliceerd door het Linus Pauling Institute stelt dat hoewel populatieonderzoek suggereert dat diëten met veel carotenoïdenrijke groenten en fruit worden geassocieerd met een verminderd risico op hart- en vaatziekten en sommige kankers, lijken hooggedoseerde supplementen geen voordelen te hebben.
Anthocyanines, flavanolen en isoflavonen
Vele andere verbindingen in planten zijn geïdentificeerd als hebbende antioxiderende eigenschappen en mogelijke gezondheidsvoordelen. Verbindingen die lid zijn van de flavonoïdenfamilie omvatten anthocyaninen, die bessen hun dieprode en blauwe kleur geven; flavanolen, aangetroffen in thee, chocolade, druiven en rode wijn; en isoflavonen, gevonden in sojabonen en peulvruchten. Over het algemeen is het meeste onderzoek naar de rol die individuele antioxidanten kunnen spelen bij het voorkomen van chronische ziekten niet veelbelovend geweest. Er is echter veel bewijs dat bewezen heeft dat het eten van een dieet dat rijk is aan voedselbronnen van deze antioxidanten, bescherming biedt tegen vele vormen van kanker en hartaandoeningen, evenals andere leeftijdsgebonden ziekten.
