Chirurgie gaat gepaard met grote vloeistofverschuivingen. Bloed kan verloren gaan door de operatie en er gaat water verloren door urine, verdamping uit het lichaam en ademhaling. Tijdens de operatie worden vloeistoffen toegediend om het verlies van vloeistof tijdens de operatie tegen te gaan. Na de operatie kan een persoon vloeistof blijven verliezen en kan de orale inname beperkt zijn, dus vloeistoffen worden voortgezet. Bijwerkingen zijn zeldzaam, maar er kunnen er verschillende voorkomen.
Ademhalingsmoeilijkheden
Ademhalingsmoeilijkheden is een mogelijk, hoewel onwaarschijnlijk, neveneffect van een infuus met zoutoplossing na de operatie. Bij verder gezonde mensen kunnen de nieren en het hart de overtollige vloeistof die via een intraveneuze lijn wordt toegediend, bijhouden. Bij personen met een nieraandoening die resulteren in verminderde urineproductie, kan overtollig vocht zich in de bloedvaten vormen omdat de nieren de vloeistof uit het bloed niet snel genoeg in de urine kunnen elimineren. Vocht vormt een back-up in de bloedvaten en lekt in de weefsels. In de longen interfereert de vloeistof met gasuitwisseling en veroorzaakt ademhalingsmoeilijkheden. Overvloedige vloeistof kan ook ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken bij personen met een hartaandoening, vooral bij patiënten die de linkerzijde van het hart beïnvloeden. Bij linkszijdig hartfalen pompt de rechterkant van het hart het bloed adequaat naar de longen, maar de linkerkant spuit het bloed niet adequaat uit de longen en in het lichaam.
Zwelling
Zwelling van de weefsels, zoals in de benen, is minder waarschijnlijk bij gezonde mensen. Het komt vaker voor bij mensen met een nier-, hart- en leveraandoening. Bij nieraandoeningen is het mechanisme hetzelfde voor ademhalingsmoeilijkheden. De nieren kunnen vloeistoffen niet snel genoeg verwijderen en ze gaan terug in de weefsels. Bij hartziekten is het over het algemeen rechtszijdig hartfalen dat zwelling van de weefsels veroorzaakt. De rechterkant van het hart pompt bloed van de rest van het lichaam naar de longen. Als het niet goed pompt, neemt het vocht op en veroorzaakt zwelling. Bij sommige soorten leveraandoeningen produceert de lever minder eiwit voor het bloed. Sommige van deze eiwitten helpen om het bloed in het vasculaire systeem te houden. Zonder het eiwit zullen overtollige vloeistoffen, zoals van een zoutoplossing, in de weefsels lekken, wat leidt tot zwelling, volgens 'Harrison's Principles of Internal Medicine'.
Minerale onevenwichtigheden
Normale zoutoplossing gebruikt in intraveneuze lijnen heeft een hogere concentratie natrium en chloride dan in het bloed. De nieren zijn niet alleen verantwoordelijk voor het regelen van de totale hoeveelheid vocht in het lichaam, maar ook voor de samenstelling ervan. Nierziekte kan de nieren niet in staat stellen de overtollige mineralen in normale zoutoplossing efficiënt te verdunnen, wat leidt tot hoge niveaus van chloride en natrium. Hoog chloride kan ervoor zorgen dat het bloed zuurder wordt. Hoge natriumspiegels kunnen zwakte, lethargie en zwelling veroorzaken. Zeer hoog natriumgehalte kan epileptische aanvallen en coma veroorzaken.
