Sporenmineralen zijn anorganische voedingsstoffen die worden gebruikt voor veel biologische functies, zoals spijsvertering, groei en hormoonregulatie. Mensen hebben dagelijks minder dan 100 mg spoormineralen nodig; huidig onderzoek heeft nog niet duidelijk gedefinieerd hoeveel nodig zijn omdat ze moeilijk te meten zijn.
IJzer: zuurstoftransport
IJzer, het meest voorkomende spoormineraal in het lichaam, is nodig om zuurstof in het hemoglobine van de rode bloedcellen naar alle lichaamsdelen te transporteren. Er zijn twee soorten ijzer: haem en nonheme. Heme-ijzer komt uit dierlijke weefsels en wordt gemakkelijk geabsorbeerd als het wordt gegeten, terwijl niet-vrij ijzergas uit planten komt en moeilijk te absorberen is.
Goede bronnen van heemijzer zijn schaaldieren, rood vlees, tofu en vis.
Zink: enzymactiviteiten
Zink is vereist voor ongeveer 10 enzymfuncties, waaronder nucleïnezuursynthese, immuunfunctie, genezing, opslag en afgifte van insuline en ontwikkeling van geslachtsorganen. Gebrek aan zink in uw dieet kan leiden tot groeiachterstand, huiduitslag, diarree en slechte wondgenezing. Uitstekende bronnen van zink zijn zeevruchten, rundvlees, eieren, volle granen, noten en bonen.
Selenium: Antioxidant
Selenium werkt met vitamine E als antioxidant door cellen te beschermen tegen schade door vrije radicalen, zoals peroxiden. Selenium neemt deel aan een enzymfunctie (glutathione peroxidase) die de productie van vrije radicalen voorkomt door de peroxideconcentraties in de cel te verlagen, terwijl vitamine E de celbeschadigende werking van vrije radicalen kan stoppen.
Hoewel selenium in kleine hoeveelheden gezond is, veroorzaakt te veel van dit mineraal leverziekte, haarverlies en zwakte. Te weinig selenium veroorzaakt spierzwakte en pijn en hartaandoeningen.
Goede bronnen van selenium zijn vis, orgaanvlees, garnalen, volle granen en eiernoedels.
Jodide: schildklierfunctie
De schildklier bepaalt hoe snel het lichaam energie gebruikt en eiwitten maakt, en hoe gevoelig het lichaam voor andere hormonen moet zijn. Dieetjodide is nodig om schildklierhormonen, zoals thyroxine (T4), te maken om normale schildklierfuncties te bevorderen. Te weinig jodide veroorzaakt struma, een aandoening waarbij de schildklier wordt vergroot door te veel afgifte van het schildklierstimulerend hormoon (TSH) uit de hypofyse. Dit veroorzaakt een daling van de stofwisseling en verhoogt het cholesterolgehalte in het bloed.
Bronnen van jodide zijn tafelzout, zeevis, gewassen in de buurt van de oceaan, kwark en garnalen.
Chromium: glucoseopname
Chroom verbetert de glucose-opname in de cellen en stimuleert de synthese van vetzuren en cholesterol. Goede bronnen van chroom zijn onder meer champignons, orgaanvlees, eidooiers, broccoli, noten, appels, bananen en spinazie.
