Hoewel u ongetwijfeld de rol van uw spierstelsel in uw dagelijkse activiteiten op prijs stelt, bent u mogelijk niet op de hoogte van de verschillende soorten spierweefsel in uw lichaam en de speciale rol die elk speelt om u optimaal te laten functioneren. Deze verschillende spiergroepen hebben enkele functies gemeen, maar elk is zeer gespecialiseerd voor zijn functie en reageert op verschillende manieren op veranderingen in uw lichaam.
Skeletachtige spier
Vrijwillig spierweefsel wordt ook skeletspier genoemd, omdat het de spieren vormt die zich hechten aan botten en delen van uw skelet helpen verplaatsen, zoals uw armen en benen. Skeletspier is vrijwillig, omdat het reageert op je bewuste gedachten en intenties. Microscopisch bekeken, hebben skeletspiercellen regelmatige patronen, striations genoemd, die bestaan uit gespecialiseerde eiwitten die een sterke spiercontractie bevorderen. Deze spiercellen zijn rechthoekig en stevig aan elkaar bevestigd. Groepen van deze samengevoegde cellen, vezels genoemd, bundelen samen in grotere en grotere groepen die door bindweefsel met elkaar zijn verbonden. De grootste groepen vezels eindigen uiteindelijk in pezen, die je spieren verbinden met je botten.
Zachte spier
Het spierstelsel bevat twee soorten onvrijwillige spieren die automatisch werken zonder bewust na te denken. De ene soort, genaamd glad spierweefsel, wordt meestal aangetroffen in de wanden van holle organen, zoals de maag, darmen en blaas. Het wordt ook aangetroffen in de wanden van bloedvaten, dat zijn bloedvaten die bloed van het hart afvoeren en een golf van druk krijgen telkens wanneer je hart klopt. Onder een microscoop mist glad spierweefsel de strepen van skeletspieren, hoewel de contractiele eiwitten vergelijkbaar zijn met die in skeletspieren. Deze eiwitten produceren langzamere, meer ritmische contracties dan die in skeletspieren. Dit soort samentrekking helpt gladde spieren haar functies uit te voeren, zoals het verplaatsen van voedsel door uw maag-darmkanaal en het ledigen van uw blaas. Gladde spier trekt ook samen of ontspant om de diameter van de slagaders aan te passen in reactie op veranderingen in uw bloedsomloop.
Hartspier
Het derde type spier in uw lichaam is de hartspier, die zeer gespecialiseerd is en alleen in de wanden van uw hart wordt aangetroffen. Microscopisch zijn hartspiervezels rechthoekig en hebben strepen zoals die in de skeletspier. Maar hartcellen vertakken zich en voegen zich samen met naburige cellen en hebben gespecialiseerde verbindingen met elkaar die zowel een nauwe hechting als snelle cel-naar-cel communicatie mogelijk maken. Hartspiervezels bevatten ook uitzonderlijk hoge aantallen mitochondria, die energieproducerende componenten zijn. Ze zijn ook omringd door een uitgebreid netwerk van haarvaten met zuurstofrijk bloed. Deze en andere aanpassingen helpen de hartspiercellen constant en gestaag samen te trekken, waardoor het hart bloed blijft pompen zonder onderbreking.
Regulatie
Je lichaam reguleert de samentrekking van de drie soorten spieren op verschillende manieren. Skeletspieren trekken samen als reactie op impulsen van zenuwen, motorische zenuwen genoemd, waarvan de uiteinden contact maken met spiercellen en neurotransmitters afgeven. Gladde spiercellen worden gestimuleerd om te samentrekken als reactie op activiteit van nabijgelegen zenuwcellen of hormonen en andere moleculen in hun nabijheid. Gladde spieren trekken ook samen als een natuurlijke reactie op uitrekken. Contractie van de hartspier en de snelheid van uw hartslag worden gecontroleerd door zenuwuiteinden in de hartwand en door hormonen, zoals epinefrine en norepinefrine, die in het bloed circuleren.
Reparatie
Zowel skeletweefsel als glad spierweefsel kunnen zichzelf herstellen na een blessure en kunnen het aantal cellen dat ze bevatten vergroten wanneer dat nodig is, zoals wanneer je oefent en je spiermassa opbouwt. Gladde spiercellen delen zich wanneer nieuwe cellen nodig zijn. Hoewel skeletspiercellen zich niet kunnen delen, kunnen speciale cellen, satellietcellen genaamd, zich naar behoefte in nieuwe spiercellen ontwikkelen. Dit mechanisme blijft gedurende het hele leven functioneel. Hartspiercellen kunnen vergroten maar kunnen niet delen om nieuwe cellen te produceren. Veel onderzoeken, zoals die gepubliceerd in de Journal of Clinical Investigation van juni 2001, suggereren dat ongedifferentieerde cellen die volwassen stamcellen worden genoemd, de beschadigde hartspier kunnen helpen vervangen. Maar er is extra werk nodig om te bepalen of deze strategie uiteindelijk zal worden gebruikt om mensen met een hartaandoening te behandelen.
