Tenzij je een team onder 6 coacht, waarbij drie jongeren willekeurige driehoeken mogen vormen, moet je je spelers op het veld enige vorm geven. Oudere jeugd- en volwassen teams plaatsen een speler in het doel en organiseren de overgebleven 10 spelers, zodat iedereen een globaal beeld heeft van waar te zijn bij verdediging, aanval en in de overgang. Als je de sterke en zwakke punten van potentiële formaties kent, kun je de formatie beter afstemmen op je spelers en je gamestrategie.
4-4-2
De meest voorkomende formatie voor spelers van 15 jaar en ouder, inclusief volwassenen en internationaal spelen, is 4-4-2. Deze formatie gebruikt vier verdedigers, vier middenvelders en twee aanvallers. Zoals de meeste moderne formaties, benadrukt de 4-4-2 eerst de verdediging. Deze formatie is in evenwicht met elke zijde een spiegelbeeld van de andere, jeugdtrainer Debra LaPrath noteert in "Coaching Girls 'Soccer met succes." Daarom kunnen spelers gemakkelijk hun vorm terugwinnen bij de overgang, omdat de plaatsing van de linker achterkant bijvoorbeeld weerspiegelt die van de rechter achterkant. Variaties omvatten de diamantformatie, waarbij de vier middenvelders in een diamant spelen die wordt gecreëerd wanneer een centrale middenvelder vooruit gaat om aan te vallen en een blijft achter om te helpen bij de verdediging.
4-4-2 Toepassing
Deze basisvorming past het beste bij een team van uitgebalanceerde krachten tegenover een ander team van gelijke capaciteiten. Een 4-4-2 team dat een tegenstander ontmoet in een 4-3-3, met slechts drie middenvelders, geniet een duidelijk voordeel op het middenveld. Als je je vleugelverdedigers en middenvelders aanmoedigt om verder te gaan met de aanval, wordt een 4-4-2 omgezet in een 2-4-4 om tegengestelde verdedigingen in te drukken. Deze kracht kan ook een zwakte zijn, omdat je opgedrongen team vatbaar kan zijn voor tegenaanvallen die je tijdelijk vermiste verdedigers blootleggen.
4-3-3
De 4-3-3-formatie, die in de afgelopen decennia meer voorkomt in amateurspel, komt nog steeds voor bij recreatieve en competitieve teams die vertrouwen hebben in hun aanvallende superioriteit ten opzichte van een tegenstander. De 4-3-3 heeft drie middenvelders en drie aanvallers; de derde voorwaartse zet vooral druk op een verdediging. De kracht van de 4-3-3 is de flexibiliteit, zegt voormalig Tottenham-manager David Pleat in een video voor de online-site UEFA Training Ground.
De versie van Barcelona
Aan het andere einde van het spectrum van amateur-spel heeft Europees kampioen Barcelona een versie van de 4-3-3 nieuw leven ingeblazen, gebaseerd op zijn subliem geschoolde middenvelders en vooruitstrevende spelers die met elkaar in wisselwerking staan en elkaar passeren om tegenstanders te verwarren. De formatie riskeert grotere vermoeidheid tussen de drukke voorwaartse. Dus managers van teams met minder talent dan Barcelona kunnen pas in de late fase van het spel naar een 4-3-3 gaan om een nodig doel te bereiken.
4-5-1
Elite pro teams kunnen de 4-5-1 proberen als ze een ster spits hebben die doelen kan creëren of als ze de bal willen bezitten en een smalle voorsprong willen behouden. Manchester United heeft deze formatie geprobeerd in Europees kampioenschapsspel met Wayne Rooney in de enige spitspositie tegen Barcelona. Chelsea spelt ook zijn hoop op atletische aanvaller Didier Drogba in de 4-5-1. Deze formatie is afhankelijk van de twee buitenste middenvelders die optreden als vleugelspelers en zich voortbewegen om opties te bieden om de spits te voeden.
