Enterococcus faecalis is de meest geïsoleerde van de geslachten. Volgens Elmer Koneman, M.D., is het geassocieerd met 80 tot 90 procent van menselijke enterokokkeninfecties. Enterococcus faecalis wordt, zoals de naam al aangeeft, normaal aangetroffen in de darmen van mensen, dieren en vogels. Het wordt ook gevonden in de bodem en in het water in de natuur. Enterococcus faecalis is betrokken bij een groot aantal menselijke infecties en is een berucht probleem bij ziekenhuisinfecties.
Microscopische en koloniemorfologie
Enterococcus faecalis en alle enterokokken zijn nauw verwant aan de streptokokken en verschijnen microscopisch als bollen of cocci. Ze verdelen zich ook door binaire splitsing om ketens van bacteriën te vormen. Gebruik van de Gramkleuringstechniek toont aan dat de bacteriecellen paars of grampositief zijn.
Wanneer Enterococcus faecalis wordt gegroeid van bacteriologische agar die bloed bevat, verschijnen deze meestal als kleine grijze kolonies die een zone van gehemoliseerde cellen rondom de kolonie missen.
Virulentiefactoren
Wat maakt Enterococcus faecalis pathogeen is minder duidelijk dan met veel andere micro-organismen. Wat bekend is, is dat sommige stammen hemolysinen produceren die enige toxiciteit kunnen veroorzaken. Het is ook een stof die ervoor zorgt dat de bacteriën samenklonteren en zich hechten aan cellen in het lichaam. Het feit dat Enetrococcus faecalis resistent kan zijn tegen een breed scala aan antibiotica, moet bijdragen aan de proliferatie van het organisme.
Oorzaken Ziekte en infecties
Omdat Enterococcus faecalis normaal wordt aangetroffen in het darmkanaal van mensen, wordt het gemakkelijk een besmettingprobleem in ziekenhuis- en institutionele settings. Vanwege de verzwakte status van gehospitaliseerde patiënten en de antibioticaresistentie van het organisme, kan het vele soorten infecties veroorzaken. De infectie die meestal wordt veroorzaakt door E. faecalis is urineweginfectie (UTI). De meeste enterokokken UTI's zijn nosocomiaal (in het ziekenhuis verworven) van aard of gerelateerd aan afwijkingen van de urinewegen. Bacteremie met E. faecalis is meestal het gevolg van infecties van andere sites, zoals de urinewegen. Wondinfecties, met name in het abdominale gebied, worden vaak gezien. Het wordt ook vaak gezien in gevallen van endocarditis.
Weerstaat een verscheidenheid aan antibiotica
Een van de belangrijkste en meest ernstige factoren bij Enterococcus faecalis en de andere enterokokken is de resistentie tegen verschillende antibiotica. Dit draagt ook bij aan het vermogen om ziekte te veroorzaken. De meeste antibiotica die alleen worden gebruikt voor systemische infecties die effectief zijn tegen andere soorten Gram-positieve coccen (stafylokokken en streptokokken) zijn niet effectief tegen E. faecalis. De behandeling omvat meestal de synergetische behandeling van een antibioticum dat de celwand aanvalt zoals penicilline of vancomycine en een aminoglycoside-achtige gentamicine. Resistentie tegen vancomycine komt steeds vaker voor. Behandeling van E. faecalis UTI's is meestal gemakkelijker te behandelen met antibiotica.
