Tegenwoordig lopen looppaden in lengte uiteen van minder dan 100 meter tot meer dan 400 meter. In de loop van de tijd heeft de mensheid ervoor gekozen om te rennen omdat het leuk is om iets te leveren of om een gezondheidsvoordeel te behalen. Soms is het handig om op een parcours te rijden, maar hoe ver is die ronde over het parcours? In 1913 werd de International Amateur Athletic Federation gevormd door vertegenwoordigers uit 16 landen en heeft normen vastgesteld voor sportevenementen, inclusief de afstand rond een renbaan.
Oude en moderne hardloopevenementen
Op de vroegst opgetekende Olympische Spelen liepen de concurrenten races, waaronder een sprint van een etappe, een tweesterrenwedstrijd en een lange-afstandsloop variërend van zeven tot 24 stadions. Een stade was één lengte van het stadion in Olympia. Hardlopen voor sport vervaagde vele jaren van publiek belang, maar werd in 1866 opnieuw geïntroduceerd bij het publiek met de eerste Engelse kampioenschappen. Ongeveer 30 jaar later, in 1896, werden de eerste moderne Olympische spelen buiten Griekenland gehouden, waar concurrenten races van 100 meter en hoger uitvoerden.
Typen Running Tracks
Loopsporen kunnen zich binnen of buiten bevinden en de oppervlakken kunnen zijn gemaakt van verdicht vuil of synthetische stoffen. Het gecomprimeerde vuilspoor is het minst duur, maar het gevaarlijkst, omdat het oppervlak natte modderige modderige plekken wordt en het loopvlak glad wordt. Er zijn verschillende soorten synthetische baanoppervlakken die een loopvlak van uitzonderlijke duurzaamheid, uniformiteit en veiligheid bieden. Synthetische sporen zijn altijd veilig, hoewel ze meer vatbaar zijn voor schade door onjuist gebruik. Het is gebruikelijk dat gebruikers van synthetische tracks worden gevraagd om alleen op de buitenste rijstroken te rijden.
Moderne baanontwerpen
Renbanen die vandaag zijn gebouwd, zijn ontworpen om te voldoen aan de richtlijnen die door de IAAF zijn opgesteld. In die richtlijnen meet de meetlijn, die 20 tot 30 centimeter van de binnenkant van de baan ligt, 400 meter. Er zijn verschillende variaties op hoe bochten en direct zijn gerangschikt, waarbij sommige ontwerpen twee gelijke curven hebben en twee gelijk zijn met een lengte van 84,4 meter, terwijl andere ontwerpen direct tot 100 meter lang zijn.
De afstanden rond elke baan
Omdat de afstand rond de baan in baan één, de binnenste rijstrook, 400 meter is, kan de afstand rond de baan voor de andere rijstroken worden berekend door de rijstrookbreedte en een paar andere metingen te kennen. De formule, L = 2S + 2pi (R + (n-1) w) kan worden gebruikt om de afstanden rond het spoor voor de verschillende rijstroken te berekenen. In deze formule is L gelijk aan de rijstrookafstand, S is gelijk aan de lengte van de baan, R is de straal van de bocht, n is het rijstrooknummer en w is de breedte van de rijstrook.
Aangezien de IAAF gestandaardiseerde spoorbreedtes heeft op 1,22 meter, berekent de bovenstaande formule de afstand rond baan in baan 2 als 407,67 meter, baan 3 als 415,33 meter, baan 4 als 423 meter, baan 5 als 430,66 meter, baan 6 als 433,38 meter , baan 7 als 446 meter en baan 8 als 453.66 meter.
Betekenis
Aangezien het gebruikelijk is dat amateur-lopers mogen rijden in rijstroken vier tot acht, kan worden gezien dat ze een grotere afstand dan 400 meter per ronde afleggen. Vier keer rond het parcours in baan vier is bijna 1700 meter, 100 meter meer dan de afstand in baan één. Terwijl een hardloper die rij acht gebruikt gedurende vier ronden, bijna 1815 meter of 215 meter verder loopt dan wanneer ze in baan één zouden rennen.
