Waterpokken is de algemene naam voor de ziekte die het gevolg is van een infectie met het varicella-zoster-virus. Deze aandoening veroorzaakt een blaarvorming op de huid die de slijmvliezen in de mond kan aantasten. Behandelingen voor waterpokken in de mond richten zich op het beheersen van de replicatie van het varicella-zoster-virus, waardoor ongemak wordt verminderd en weefselschade tot een minimum wordt beperkt.
Antivirale geneesmiddelen
Artsen schrijven meestal antivirale geneesmiddelen voor, zoals aciclovir, valaciclovir en famciclovir voor de behandeling van waterpokken bij adolescenten en volwassenen, evenals jonge kinderen met een hoog risico op complicaties. Oraal toegediend aan de meeste patiënten en intraveneus aan mensen met een ernstige ziekte, verminderen antivirale geneesmiddelen de ernst en de duur van waterpokkenlaesies in alle oppervlakken, inclusief de mond. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, braken, diarree en hoofdpijn. Bovendien moeten artsen voorzichtig zijn bij patiënten die al een van de drie geneesmiddelen hebben gebruikt voor een andere aandoening. Aangezien de medicijnen dezelfde stap in virale replicatie richten, betekent weerstand tegen één meestal weerstand voor iedereen.
Lokale anesthetica
Waterpokken in de mond veroorzaken vaak pijn en jeuk die niet in verhouding staan tot symptomen elders in het lichaam, vanwege de dichte toevoer van sensorische zenuwen in de mond. Frequente toepassing van vrij verkrijgbare lokale anesthetica kan helpen, blijkt uit een studie die in 2009 is gepubliceerd door Clinical and Experimental Dermatology. Lokale anesthetica blokkeren de overdracht van pijn en jeuk van de sensorische zenuwen. Terwijl artsen normaal gesproken lokale verdovingsmiddelen injecteren, zijn de slijmvliezen van de mond dunner dan de huid, dus medicijnen zoals benzocaïne kunnen een beperkte penetratie bereiken door plaatselijke toepassing. Bovendien komen de medicijnen in een gel- of pastavorm die een dunne beschermende coating biedt die - althans tijdelijk - de zweer beschermt tegen andere mondinhoud.
Ondersteunende zorg
Patiënten met zweren in de mond wijken weg van chemische irriterende stoffen zoals gekruid voedsel, citrus en andere zuren, evenals fysieke irriterende stoffen zoals warm voedsel, noten en chips. Omdat de aanwezigheid van waterpokkenlaesies in de mond vaak een verstoring van de smaaksensatie aangeeft aan de voorkant van de tong, kunnen mensen met waterpokken afhankelijk zijn van vrienden en kennissen om deze ingrediënten voor hen te identificeren. Bovendien moeten patiënten basishygiëne toepassen om te voorkomen dat waterpokkenlaesies in de mond secundair door bacteriën worden geïnfecteerd. Tandenpoetsen minstens twee keer per dag, flossen en het gebruik van desinfecterende mondwater zijn voldoende voor de meeste mensen; Patiënten moeten er echter op letten tandpasta niet rechtstreeks op de laesies aan te brengen, omdat de schuurmiddelen in tandpasta mechanische irritatie en weefseltrauma kunnen veroorzaken.
